Luigi Nono
Z Wikipedii
| Dorobek kompozytorski | |
|---|---|
| Rodzaj twórczości | Liczba dzieł |
| Muzyka wokalna | |
| Pieśni | 4 |
| Muzyka chóralna | 14 |
| Muzyka instrumentalna | |
| Symfonie | |
| Koncerty | 2 |
| Muzyka kameralna | 2 |
| Inne formy orkiestralne | 11 |
| Opery | 3 |
| Balety | 1 |
| Utwory na instrument klawiszowy | |
| Muzyka filmowa | 1 |
| Musical | |
| Muzyka elektroniczna | 25 |
| RAZEM | 63 |
Luigi Nono (ur. 29 stycznia 1924 r. w Wenecji, zm. 8 maja 1990 r. w Wenecji) – włoski kompozytor współczesny, najwybitniejszy przedstawiciel muzyki dodekafonicznej we Włoszech. Znany z radykalnego podejścia do tworzywa muzycznego jak i radykalizmu społecznego. Od 1952 aktywny członek komunistycznej partii Włoch.
Nono pochodził z bogatej, weneckiej rodziny mieszczańskiej. Choć studiował kompozycję, ukończył studia prawnicze. Już w czasie studiów zapoznał się z radykalnymi ideami politycznymi oraz awangardowymi kierunkami w muzyce. W szczególności istotnym było spotkanie z Frederico Garcia Lorca, komunizującym poetą, do których wierszy Nono napisał szereg pieśni i utworów chóralnych.
W 1950 brał udział w letnich warsztatach muzycznych w Darmstadt, w czasie których poznał Bouleza i Stockhausena. Obaj kompozytorzy wywarli olbrzmi wpływ na Nono. W tym samym roku nastąpiła premiera pierwszej kompozycji Nono – orkiestralnych wariacji na tematy z Arnolda Schönberga. W 1952 Nono włączył się w ruch muzyki elektronicznej. W 1954 poznał córkę Schönberga Nurię, z którą ożenił się rok później.
Spośród ponad sześćdziesięciu dzieł, jakie zostawił po sobie Nono, wiele ma charakter wielce innowacyjny i często rewolucyjny. W utworze Il Conto Sospeso z 1956 tekst rozpisany jest na głosy już nie sentencja po sentencji, nawet nie słowo po słowie, lecz z podziałem na sylaby. Intolleranza 1960 i Al gran sole carico d'amore z 1975 (wystawione przy współpracy z Moskiewskim Teatrem na Tagance) to dzieła o wielkiej formie – zbliżonej do oratorium i wypełnione radykalnymi, komunizującymi tekstami. W latach osiemdziesiątych Nono zwrócił się w stronę eksperymentów sonicznych, w których dźwięki powstają przez transformacje dźwięków wydobywanych przez tradycyjne instrumenty, przyjmując niecodzienne barwy. U schyłku życia, pod wpływem Giacinto Scelsi zwrócił się w stronę bardziej mistycznej muzyki, jednocześnie rozwijając zainteresowania budową przestrzeni muzycznej. Do najwybitniejszych dzieł z tego okresu należy No hay caminos, hay que caminar ... Andrej Tarkowskij na siedem niezależnych, rozmieszczonych przestrzennie orkiestr.
| Dzieła kompozytorskie | ||
|---|---|---|
| Lata pracy | Tytuł dzieła | Forma muzyczna |
| 1949 | Variazoni canoniche sulla serie dell'Op.41 di Arnold Schoenberg | Wariacje |
| 1950 | Polifonica - Monodia - Ritmica | Utwór na sześć instrumentów i perkusję |
| 1951 | Composizione No.1 | Utwór orkiestralny |
| 1951 | Epitaffio per Federico Garcia Lorca No.1: España en el corazón | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1952 | Epitaffio per Federico Garcia Lorca No.2: Y su sangre ya viene cantando | Koncert na flet |
| 1953 | Epitaffio per Federico Garcia Lorca No.3: Memento. Romance de la Guardia Civil española | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1953 | Espressioni (2) | Utwór orkiestralny |
| 1953 | 'Il mantello rosso (Der rote Mantel) | Suita orkiestralna |
| 1954 | Liebeslied | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1954 | Il mantello rosso (Der rote Mantel) | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1954 | Musiche di scena per "Come vi piace" di William Shakespeare | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1954 | La victorie de Guernica | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1955 | Canti per 13 | Muzyka kamerlana |
| 1955 | Incontri | Utwór orkiestralny |
| 1955 -1956 | Il canto sospeso | Kantata |
| 1957 | La terra e la compagna | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1957 | Varianti | Koncert skrzypcowy |
| 1958 | Cori di Didone | Utwór na chór z perkusją |
| 1958 | Piccola gala notturna veneziana in onore dei 60 anni di Heinrich Strobel | Muzyka kamerlana |
| 1959 | Composizione No.2: Diario polacco '58' | Utwór orkiestralny |
| 1960 | Ha venido. Canciones para Silvia | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1960 | Omaggio a Vedova | Muzyka elektroniczna |
| 1960 | Sarà dolce tacere | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1961 | Intolleranza 1960 | Opera |
| 1962 | Canti di vita e d'amore: Sul Ponte di Hiroshima | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1962 -1964 | Da un diario italiano | Utwór chóralny |
| 1963 | Canciones a Guiomar | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1964 | La fabbrica illuminata | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1965 | Musiche per "Die Ermittlung" di Peter Weiss | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1966 | A floresta é jovem e chega de vida, oratorio | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1966 | Ricorda cosa ti hanno fatto in Auschwitz | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1967 | Per Bastiana -- Tai-Yeng Cheng | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1968 | Contrappunto dialettico alla mente | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1969 | Intolleranza 1960 | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1969 | Musica -- Manifesto No.1: Un volta, del mare | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1969 | Musica -- Manifesto No.2: Non consumiamo Marx | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1969 | Musiche per Manzù | Muzyka elektroniczna (muzyka filmowa) |
| 1970 | Y estonces comprendió | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1971 | Ein Gespenst geht um in der Welt | Utwór wokalno-instrumentalny |
| 1972 | Como una ola de fuerza y luz | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1973 | Siamo la gioventú del Vietnam | Utwór chóralny |
| 1974 | 'Per Paul Dessau | Muzyka elektroniczna |
| 1974 - | Notturni-albe | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1975 | Al gran sole carico d'amore | Opera |
| 1976 | Frammenti da "Al gran sole carico d'amore" | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1976 | ...sofferte onde serene... | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1979 | Con Luigi Dallapiccola | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1979 -1980 | Fragmente - Stille, an Diotima | Kwartet smyczkowy |
| 1980 -1981 | Das atmende Klarsein | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1981 | Io, frammento dal Prometeo | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1982 | Quando stanno morendo. Diario polacco No.2 | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1983 | Guai ai gelidi mostri | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1983 | Omaggio a György Kurtág | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1984 | A Carolo Scarpa, architetto, ai suoi infiniti possibili | Utwór orkiestralny |
| 1984 | Prometeo. Tragedia dell'ascolto | Opera |
| 1985 | A Pierre. Dell' azzuro silenzio, inquietum | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1986 | Donde estàs, hermano? | Utwór wokalny |
| 1986 | Risonanze errante, Liederzyklus a Massimo Cacciari | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1987 | Caminantes... Ayacucho | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1987 | No hay caminos, hay que caminar. . . Andrei Tarkovski | Utwór orkiestralny |
| 1987 | 'Post-Prae-ludium No.1 "per Donau" | Muzyka elektroniczna w połaczeniu z akustyczną |
| 1989 | "Hay que caminar" soñando | Duet skrzypcowy |
| 1989 | La lontananza nostalgica utopica futura | Utwór na skrzypce i live electronics |
| Il mantello rosso (Der rote Mantel) | Balet | |
