Luke Jensen
Z Wikipedii
Luke Jensen (ur. 18 czerwca 1966 w Grayling, Michigan), tenisista amerykański, specjalista gry podwójnej, zwycięzca wielkoszlemowego French Open w deblu.
Luke Jensen jest najstarszym z tenisowego rodzeństwa - z bratem Murphy'm stworzył znaną parę deblową, a młodsze siostry (bliźniaczki) również próbowały sił w tenisie - Rebecca w rozgrywkach uczelnianych, Rachel jako profesjonalistka. Początkowo Luke rywalizował głównie w grze pojedynczej, w 1984 zdobywając mistrzostwo kraju do lat 18 na kortach ziemnych i kortach twardych. Później występował w rozgrywkach międzyuczelnianych jako student University of Southern California. W 1987 rozpoczął oficjalnie karierę zawodową, nie udało mu się jednak odnieść większych sukcesów w singlu (doszedł do 168. miejsce w rankingu światowym w lipcu 1988). Na początku lat 90. skoncentrował się na deblu, w grze pojedynczej występujac sporadycznie. W 1996 przeszedł dwie rundy w Memphis, pokonując Japończyka Matsuokę i - co było wielką sensacją - trzecią rakietę świata Agassiego 6:2, 6:4.
W deblu może pochwalić się 10 wygranymi turniejami, w tym wielkoszlemowym French Open w 1993. W kolejnych rundach mistrzostw Francji bracia Jensenowie wygrywali po zaciętych meczach (dwa pierwsze mecze kończyły się wynikami 12:10 w decydujących setach), a w finale pokonali Niemców Marca-Kevina Goellnera i Davida Prinosila 6:4, 6:7, 6:4. Wcześniej Luke tworzył skuteczną parę deblową z Laurie Warderem. W styczniu 1993 zajmował 6. miejsce w rankingu gry podwójnej. Dwukrotnie uczestniczył w deblowym turnieju Masters (Doubles Championship) - w 1991 z Warderem i w 1993 z bratem Murphy'm.
Bracia Jensenowie tworzyli barwną parę - długowłosi, w kolorowych okularach, o talentach muzycznych, w czasie spotkań towarzyskich przy okazji turniejów często koncertowali jako zespół rockowy. Wielokrotnie byli gospodarzami imprez ATP Tour dla dzieci (tzw. Kids' Days). Luke Jensen jest nominalnie praworęczny, ale potrafi także serwować lewą ręką, co dodatkowo utrudnia odbiór rywalom. Ostatni raz był w finale turniejowym w 1997. Od tego czasu startuje sporadycznie, m.in. w 2006 przegrał w I rundzie w Memphis (z Murphy'm) z parą Simon Aspelin - Todd Perry.
Zwycięstwa turniejowe (wszystkie w grze podwójnej):
- 1988 Guaruja (z Ricardo Acuną)
- 1989 Johannesburg (z Richeyem Renebergiem)
- 1991 Orlando (ze Scottem Melville), Bolonia, Monte Carlo (oba z Laurie Warderem)
- 1992 Bolonia (z Laurie Warderem)
- 1993 French Open (z Murphy'm Jensenem)
- 1995 Nottingham (z Murphy'm Jensenem)
- 1996 Long Island (z Murphy'm Jensenem)
- 1997 Waszyngton (z Murphy'm Jensenem)
Finały turniejowe:
- gra podwójna:
- 1991 Rzym, Sydney (hala, oba z Laurie Warderem)
- 1992 Estoril (z Laurie Warderem)
- 1993 Bolonia, Sydney (korty otwarte), Tokio (hala, wszystkie z Murphy'm Jensenem), Indian Wells, Madryt (oba ze Scottem Melville), Scottsdale (z Sandonem Stolle)
- 1994 Meksyk, Bogota (oba z Murphy'm Jensenem)
- 1995 Nicea (z Davidem Wheatonem)
- 1997 Coral Springs, St. Poelten (oba z Murphy'm Jensenem)
- gra mieszana:
- 1996 Australian Open, French Open (oba z Nicole Arendt)
