Magnetyzm zwierzęcy
Z Wikipedii
Magnetyzm zwierzęcy - pojęcie stworzone przez austriackiego lekarza Franza Antona Mesmera dotyczące postulowanego przez autora zjawiska wpływu sił przyciągania ciał niebieskich na "nerwy istoty żywej". Magnetyzm zwierzęcy - według twórcy pojęcia - ma mieć wiele wspólnych cech z ładunkiem elektrycznym: można go gromadzić, przechowywać, przesyłać na odległość. Tak jak fale elektromagnetyczne są efektem przemieszczania się ładunku elektrycznego, tak magnetyzm zwierzęcy jest skutkiem przemieszczania się specjalnego fluidu. Fluid ten występuje w dwóch rodzajach:
- elektryczność szklista - o ładunku dodatnim
- elektryczność żywiczna - o ładunku ujemnym.
Magnetyzm zwierzęcy można było wzmacniać, podlegał on prawom odbicia.
W pracach Mesmera pod przykrywką czysto naukowej fizyki rozrasta się solidna metafizyka. Okazuje się mianowicie, że wszystkie inne siły działające w przyrodzie, a także duchy, sympatia są jedynie przejawami działania fluidu. Od tego unarnego poglądu już tylko krok do stwierdzenia, że każda choroba jest tym samym i jedno może być na nią lekarstwo. Wynika z tego zaprzeczenie wszelkim innym klasyfikacją za wyjątkiem podziału na choroby nerwów i inne.
Działanie fluidu ma wprowadzać ład w zaburzoną strukturę, a efekty działania fluidu są podobne do efektów działania prądu: fluid wywołuje leczący atak, przy czym atak jest zgodny z objawami choroby, czyli np. epileptyk ma atak padaczki a astmatyk ma atak duszności.
