Malcolm Anderson
Z Wikipedii
Malcolm Anderson (ur. 3 marca 1935 w Theodore, Queensland), tenisista australijski.
Wieloletni reprezentant Australii w Pucharze Davisa (1954-1973), dukrotny zdobywca tego trofeum (1957 i 1973). Zwycięzca trzech turniejów wielkoszlemowych, w tym jednego w grze pojedynczej (US Open 1957, jako pierwszy w historii nierozstawiony triumfator pokonał w finale rodaka, Ashleya Coopera). Zdobył także mistrzostwo French Open w deblu w 1957 (w parze z Cooperem) oraz Australian Open również w deblu w 1973 (z Australijczykiem Newcombem). W Australian Open dwukrotnie przegrywał finały gry pojedynczej (1957 i 1958 – porażki z A. Cooperem); w 1957 poniósł także porażki w finałach debla i miksta. Z Cooperem przegrał ponadto finał singla na US Open 1958. Nie odnosił takich sukcesów na Wimbledonie, gdzie dwukrotnie kończył udział na ćwierćfinale (1956 i 1958).
W latach 1957-1958 był klasyfikowany na pozycji nr 2 rankingu światowego.
Inne osiągnięcia:
- wygrana w turnieju w Hongkongu 1972
- wygrana w deblu mistrzostw Japonii 1973
- mistrzostwo Australii na kortach twardych w grze pojedynzcej 1971
- mistrzostwo Tasmanii w grze pojedynczej 1971
- finał gry pojedynczej na mistrzostwach Pensylwanii 1972
W 2000 został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
