Marek Licyniusz Krassus
Z Wikipedii
Krassus, Marcus Licinius Crassus, (ur. w 114 p.n.e., zm. w 53 p.n.e.) - rzymski wódz.
Członek I triumwiratu. Stronnik Sulli, w czasie proskrypcji zdobył w drodze spekulacji ogromny majątek. Jeden z najbogatszych ludzi Rzymu, związany z grupą bogatych ekwitów. Majątek swój zawdzięczał ogromnej przedsiębiorczości. Otóż z posiadanych przez siebie niewolników zorganizował "straż pożarną" dla miasta Rzymu. W chwili, gdy wybuchał pożar Krassus wraz ze swoimi "strażakami" zjawiał się na miejscu i wpierw odkupował płonący budynek wraz z ziemią za bezcen , a dopiero potem przystępowano do gaszenia pożaru. W 71 p.n.e. jako propretor lub prokonsul rozbił wojska Spartakusa. W 70 p.n.e. objął wraz z Pompejuszem konsulat. Wówczas nastąpiła restauracja praw trybuńskich. W Italii Krassus zdobywał sobie popularność rozdawnictwem zboża i igrzyskami. Pomagał Cezarowi w regulowaniu długów. Za wstawiennictwem Cezara Krassus pogodził się z Pompejuszem i wszedł w skład pierwszego triumwiratu (60 p.n.e.). W 55 p.n.e. ponownie Krassus wraz z Pompejuszem objęli konsulat, po czym ten pierwszy otrzymał namiestnictwo Syrii na 5 lat (oraz nadzwyczajne pełnomocnictwa dla prowadzenia wojny z Partami). W 53 p.n.e. został pojmany w bitwie pod Carrhae, jego syn Publiusz Krassus wtedy zginął. Marek Licynius został zabity tuż po bitwie przez Partów, którzy wlali do jego gardła płynne złoto. Kpiąc z bogacza zapytano go jak mu ono smakuje. Głowę Krassusa następnie ścięto i przesłano królowi Partów Orodesowi, który użył ją jako rekwizytu na scenie podczas wystawiania Bachantek, jednej ze sztuk Eurypidesa.
