Marianna Bocian
Z Wikipedii
Marianna Bocian (ur. 26 kwietnia 1942 w Bełczącu - zm. 5 kwietnia 2003), polska poetka.
Absolwentka polonistyki i filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim. Debiutowała w 1968 roku zbiorem wierszy Poszukiwanie przyczyny. W latach 70. XX była związana z ruchem poezji konkretnej. Publikowała w "Odrze", "Kontrastach", "Akancie". Przez wiele lat pracowała jako bibliotekarz.
[edytuj] Twórczość
- poezja
- Poszukiwanie przyczyny (1968) pod pseudonimem Janusz Bełczęcki
- Wieża Babel Pospolita (1972)
- 14 wierszy (1973)
- Narastanie (1975, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich)
- Proste nieskończone (1977, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich)
- Scalone z rozkładu (1977, ISBN 839128039X)
- Actus hominis (1979, Warszawa, Wydawnictwo Czytelnik)
- Strzępy fotografii (1979)
- Ograniczone z nieograniczonego (1982, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ISBN 8304010631)
- Odczucie i realność (1983)
- Spojenie (1988, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie, ISBN 8370230261)
- Stan stworzenia (1989, Warszawa, Państwowy Instytut Wydawniczy, ISBN 8306018354)
- W kręgu stanów ludzkich (1995)
- Bliskie i konieczne (1998, Wrocław, ISBN 8390093928)
- Narodziny słowa (1991) - wiersze dla dzieci
- proza
- Odejście Kaina (1979)
- Przebudzeni do życia (1984)
