Masakra bazylianów w Połocku 1705
Z Wikipedii
Masakra bazylianów w Połocku 1705 - miała miejsce 12 lipca 1705 w czasie III wojny północnej w Połocku.
Pijany car Piotr I wtargnął wówczas z wojskiem do katedry św. Zofii, gdzie przechowywane były relikwie patrona unii brzeskiej świętego Jozafata Kuncewicza. Car naigrawając się z obrazów świętego próbował sprofanować relikwie, a stojącego mu na drodze przełożonego bazylianów własnoręcznie zabił, czterech pozostałych zakonników skazał zaś na kaźń przez utopienie w nurtach Dźwiny. Wydarzenie to sterroryzowało ludność wschodnich ziem Rzeczypospolitej, a duchowieństwo unickie zmusiło do ucieczki do lasu przed nadciągającą armią rosyjską. Samą katedrę unicką z rozkazu Piotra I zamieniono na magazyn amunicji i prochu, przez co po kilku latach nastąpił wybuch, który prawie w całości zniszczył pochodzącą z XI wieku katedrę. W 2 połowie XVIII wieku unici zbudowali nową świątynię, wykorzystując nieliczne zachowane resztki starożytnej budowli. Tu dopełnił się los kościoła unickiego na ziemiach byłej I Rzeczypospolitej. W 1839, w Połocku ogłoszono skasowanie unii w imperium rosyjskim (nie dotyczyło to Królestwa Polskiego, gdzie unię zniesiono dopiero w 1874).
