Matwiej Bierman
Z Wikipedii
Matwiej Dawydowicz Bierman (1898-1939) Komisarz Bezpieczeństwa Państwowego 3 Rangi, wysoki funkcjonariusz radzieckich organów bezpieczeństwa CzK/OGPU/NKWD – naczelnik Głównego Zarządu Obozów i Osiedli Pracy - GUŁAG OGPU/NKWD.
Urodził się w 1898 r. w żydowskiej rodzinie właściciela cegielni na Zabajkalu. W 1916 r. ukończył szkołę handlową w Czycie. Do partii bolszewickiej wstąpił w czerwcu 1917 r. W lutym tegoż roku został wcielony do wojska. Skierowano go do szkoły wojskowej w Irkucku, po ukończeniu której trafił do 25. pułku zapasowego w Tomsku. Został członkiem komitetu pułkowego, a w październiku wszedł jako przedstawiciel wojska do tomskiego gubernialnego komitetu wykonawczego i został przewodniczącym jego wydziału wojskowego.
W 1918 r. rozpoczęła się jego kariera w organach bezpieczeństwa. W sierpniu mianowano go przewodniczącym CzK w powiecie głazowskim, a od października 1918 r. przez rok był inspektorem specjalnych formacji CzK kolejno w Permie, Wiatce, Jekatierinburgu. Następnie przez rok pełnił obowiązki pomocnika naczelnika tajnego wydziału operacyjnego w CzK guberni jekatierinburskiej. W listopadzie 1919 r. na krótko został naczelnikiem wydziału operacyjnego Syberyjskiej CzK w Omsku. Od stycznia do maja 1920 r. kierował powiatową CzK w Tomsku, po czym został awansowany na szefa gubernialnej CzK. Na szczeblu szefa gubernialnej CzK zdobył bogate doświadczenie, kierując kolejno tymi instytucjami w Tomsku, Wierchnieudinsku, Semipałatyńsku i Irkucku. Po likwidacji CzK przeszedł do GPU obejmując stanowisko naczelnika w guberni irkuckiej, a następnie w Buriat-Mongolii. Po utworzeniu Buriat-Mongolskiej ASRR został tam ludowym komisarzem spraw wewnętrznych i pełnił tę funkcję do sierpnia 1924 r., kiedy to powierzono mu stanowisko zastępcy pełnomocnego przedstawiciela OGPU ZSRR w Azji Środkowej i naczelnika tajnego wydziału operacyjnego w tymże przedstawicielstwie. Od lutego 1927 r. przez rok był przewodniczącym GPU Uzbeckiej SRR, następnie do listopada 1929 r. naczelnikiem GPU w okręgu władywostockim, a od listopada 1929 r. do lipca 1930 r. zastępcą pełnomocnego przedstawiciela OGPU na obwód iwanowski i naczelnikiem tajnego wydziału operacyjnego w tym przedstawicielstwie. 15 lipca 1930 r. został mianowany zastępcą naczelnika Zarządu Obozów OGPU (od 1 października – ‘’Głównego Zarządu Obozów’’ OGPU). 9 czerwca 1932 r. awansowany na naczelnika GUŁag, pełnił tę funkcję także po utworzeniu związkowego NKWD aż do 16 sierpnia 1937 r., kiedy mianowano go Ludowym Komisarzem Łączności ZSRR. Pełniąc obowiązki szefa GUŁag był jednocześnie naczelnikiem ‘’Wydziału Przesiedleńczego’’ NKWD od lipca do października 1936 r., naczelnikiem zarządu budowy kanału Moskwa-Wołga od sierpnia 1936 r. do sierpnia 1937 r. i zastępcą ludowego komisarza spraw wewnętrznych ZSRR od 29 września 1936 r. do 16 sierpnia 1937 r. Od 1937 r. był także deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. 24 grudnia 1938 r. został aresztowany, a 7 marca 1939 r. skazany przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na karę śmierci i rozstrzelany. Zrehabilitowano go w 1957 r.
