Max Grabner
Z Wikipedii
Max (Maximilian) Grabner (ur. 2 października 1905, zm. 28 stycznia 1948) był Austriakiem pochodzącym z Wiednia należącym do załogi hitlerowskiego obozu Auschwitz-Birkenau oraz SS-Untersturmführer i Kriminal-Sekretär.
Z zawodu policjant, w 1938 został przyjęty do hitlerowskiej policji kryminalnej (Kripo). Był też członkiem NSDAP od 1932 i SS od 1938, gdzie dosłużył się stopnia SS-Unterstürmführera. Od początku istnienia obozu oświęcimskiego do listopada 1943 był szefem Politische Abteilung (obozowego gestapo).
Dzięki pełnionemu w obozie stanowisku posiadał niemal niczym ograniczoną władzę, będąc panem życia i śmierci w Auschwitz. Nawet komendant Rudolf Höss się go obawiał. Grabner był prawdziwym postrachem więźniów, głównym zarządcą i wykonawcą egzekucji pod osławioną Czarną Ścianą przy bloku 11, a głównym jego zadaniem była organizacja eksterminacji Żydów na terenie obozu, z czego składał raporty szefowi gestapo Heinrichowi Müllerowi. Przewodniczył także tzw. policyjnym sądom doraźnym działającym w obozie, które były parodią wymiaru sprawiedliwości. Na jednym posiedzeniu takiego sądu, w ciągu 4-5 godzin, wydawano około 200 natychmiastowo wykonalnych wyroków śmierci. Inną specjalnością Grabnera były okrutne przesłuchania, podczas których stosowano wymyślne tortury. W listopadzie 1943 został odwołany ze stanowiska przez gestapo z powodu licznych nadużyć władzy.
Po wojnie Grabner stanął przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, jako jeden z oskarżonych w Pierwszym Procesie Oświęcimskim. Uznany za winnego zarzucanych mu zbrodni, został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano.
