Meñli I Girej
Z Wikipedii
Meñli I Girej (krym-tatar. I Meñli Geray) - (1445-1515), chan chanatu krymskiego w latach 1466, 1469-1475 i 1478-1515, szósty syn Hadżi I Gireja, założyciela państwa Tatarów krymskich.
Po raz pierwszy wstąpił na tron w 1466, już po kilku miesiącach został jednak usunięty przez brata Nur Dewleta. Powtórnie został chanem w 1469, jednak w marcu 1475 zmuszony był abdykować w wyniku frondy swoich braci i możnych. W 1475 został pojmany w Kaffie przez Turków i zmuszony w Stambule do uznania zwierzchnictwa imperium osmańskiego nad Krymem. W 1478 z turecką pomocą osadzony po raz trzeci na tronie chanatu krymskiego.
Założył posiadającą strategiczne znaczenie w północno-zachodnim basenie Morza Czarnego twierdzę Oczaków. W 1502 rozbił ostatecznie Złotą Ordę, przejmując kontrolę nad jej stolicą w Saraju. Obwołał się wówczas kaganem, roszcząc sobie pretensje do władzy nad wszystkimi plemionami turko-mongolskimi na Kaukazie i w dorzeczu dolnej Wołgi.
Pochowany został w Bakczysaraju.
