Mgławica refleksyjna
Z Wikipedii
Mgławica refleksyjna to typ mgławicy, w której obłoki pyłu odbijają światło od pobliskiej gwiazdy lub gwiazd. Pobliska gwiazda lub gwiazdy nie są wystarczające do wywołania jonizacji gazu w mgławicy, jak to ma miejsce w mgławicach emisyjnych, ale są wystarczająco jasne, aby dać wystarczające rozproszenie, które uwidacznia pył. Stąd widma częstotliwości wykazywane przez mgławice refleksyjne jest podobne do gwiazd, które je oświetlają. Pośród mikroskopowych cząsteczek odpowiedzialnych za rozproszenie znajdują się związki węgla (np. diamentowy kurz) oraz składniki innych pierwiastków, a w szczególności żelaza i niklu. Te dwa ostatnie są często ustawione zgodnie z galaktycznym polem magnetycznym i powodują lekką polaryzację rozproszanego światła (Kaler, 1998). Rozróżnienie pomiędzy tymi dwiema rodzajami mgławic zostało dokonane przez Edwina Hubble'a w 1922 roku.
Mgławice refleksyjne są miejscem, gdzie powstają gwiazdy.
W 1922 roku Hubble opublikował wyniki swoich badań nad mgławicami jasnymi. Jedną z części tej pracy jest prawo jasności Hubble'a dla mgławic refleksyjnych, które wiąże rozmiary kątowe (R) mgławicy z widomą wielkością gwiazdową (m) powiązanej gwiazdy:
- 5 log(R) = -m + k
gdzie k jest stałą, która zależy od czułości pomiaru.
