Michel Platini
Z Wikipedii
Michel François Platini (ur. 21 czerwca 1955 w Jœuf), francuski piłkarz, trener i działacz sportowy. Uważany za jednego z najlepszych i najbardziej wszechstronnych piłkarzy w historii. Był zawodnikiem m.in. AS Nancy, AS Saint-Etienne oraz przez pięć lat Juventusu Turyn, z którym w tym czasie zdobył dwa mistrzostwa Włoch, Puchar Mistrzów, Puchar UEFA i Puchar Interkontynentalny oraz - indywidualnie - trzykrotnie Złotą Piłkę dla najlepszego piłkarza Europy. Z reprezentacją Francji, w której barwach rozegrał 72 mecze, brał udział w trzech turniejach o mistrzostwo świata oraz - w 1984 roku - triumfował w mistrzostwach Europy (został także królem strzelców tej imprezy). W latach 1988-1992 był selekcjonerem drużyny narodowej. Od połowy lat 90. zasiada we władzach UEFA. Od 26 stycznia 2007 roku jest prezydentem-elektem tej organizacji. [1].
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
Piłkarską karierę zaczynał w lokalnych klubach Quiestede i Jœuf. Przełomem w jego karierze było przejście w wieku osiemnastu lat do AS Nancy, z którym w 1978 roku zdobył swoje pierwsze cenne trofeum – Puchar kraju. Rok później grał już w AS Saint-Etienne, który na początku lat 80., także dzięki Platiniemu, odnosił swoje największe sukcesy. To z Saint-Etienne Michel wywalczył swój jedyny tytuł mistrza Francji (w 1981 roku).
Po udanym Mundialu 1982 (Francja przegrała w meczu o trzecie miejsce z Polską) o Platiniego upomniał się Juventus Turyn, przeżywający wówczas pod wodzą Giovanniego Trapattoniego okres piłkarskiego rozkwitu. Przez kolejnych pięć lat (w tym trzy wraz z Polakiem Zbigniewem Bońkiem) stanowił o ofensywnym obliczu drużyny, z którą zdobył wszystkie najważniejsze europejskie trofea. W połowie lat 80. był liderem reprezentacji Francji, która w 1984 roku wywalczyła swój pierwszy tytuł mistrza Europy. Platini zakończył swoją piłkarską karierę w 1987 roku, w wieku trzydziestu dwu lat.
- 1963-65 –
US Quiestede - 1966-72 – AS Jœuf
- 1973-79 – AS Nancy
- 1979-82 – AS Saint-Etienne
- 1982-87 –
Juventus Turyn
1 Bats • 2 Amoros • 3 Domergue • 4 Bossis • 5 Battiston • 6 Fernandez • 7 Ferreri • 8 Bravo • 9 Genghini • 10 Platini • 11 Bellone • 12 Giresse • 13 Six • 14 Tigana • 15 Le Roux • 16 Rocheteau • 17 Lacombe • 18 Tusseau • 19 Bergeroo • 20 Rust • Trener: Hidalgo
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- Puchar Francji 1978 z AS Nancy
- mistrzostwo Francji 1981, finał Pucharu Francji 1981 i 1982 z AS Saint-Etienne
- mistrzostwo Włoch 1984 i 1986, Puchar Włoch 1983, Puchar Mistrzów 1983, Puchar Zdobywców Pucharów 1984, Superpuchar Europy 1984 i 1985 oraz Puchar Interkontynentalny 1985 z Juventusem
- Trzykrotny król strzelców Serie A – w 1983, 1984 i 1985
- Trzykrotny zdobywca Złotej Piłki magazynu France Football – w 1983, 1984 i 1985
W reprezentacji Francji rozegrał 72 mecze (49 jako kapitan) i strzelił 41 goli (rekord) – mistrzostwo Europy 1984 oraz starty w Mistrzostwach Świata 1978 (faza grupowa), 1982 (IV miejsce) i 1986 (III miejsce).
Za wybitne osiągnięcia sportowe w 1985 roku został odznaczony przez prezydenta Francji Legią Honorową.
1956: Matthews • 1957: Di Stefano • 1958: Kopa • 1959: Di Stefano • 1960: Suárez • 1961: Sivori • 1962: Masopust • 1963: Jaszyn • 1964: Law • 1965: Eusébio • 1966: Charlton • 1967: Albert • 1968: Best • 1969: Rivera • 1970: Müller • 1971: Cruyff • 1972: Beckenbauer • 1973: Cruyff • 1974: Cruyff • 1975: Błochin • 1976: Beckenbauer • 1977: Simonsen • 1978: Keegan • 1979: Keegan • 1980: Rummenigge • 1981: Rummenigge • 1982: Rossi • 1983: Platini • 1984: Platini • 1985: Platini • 1986: Biełanow • 1987: Gullit • 1988: van Basten • 1989: van Basten • 1990: Matthäus • 1991: Papin • 1992: van Basten • 1993: Baggio • 1994: Stoiczkow • 1995: Weah • 1996: Sammer • 1997: Ronaldo • 1998: Zidane • 1999: Rivaldo • 2000: Figo • 2001: Owen • 2002: Ronaldo • 2003: Nedvěd • 2004: Szewczenko • 2005: Ronaldinho • 2006: Cannavaro
[edytuj] Kariera szkoleniowa
Pod koniec 1988 roku przejął od Henriego Michela stery reprezentacji. Kariera selekcjonera, trwająca cztery lata, przyniosła Platiniemu wiele rozczarowań, z których największe – słaby występ na Euro 1992 – na dobre zniechęciło go do pracy szkoleniowej.
Georges Verniet i Henri Guerin • Henri Guerin • Jean Snella i José Arribas • Just Fontaine • Louis Dugauquez • Georges Boulogne • Stefan Kovács • Michel Hidalgo • Henri Michel • Michel Platini • Gérard Houllier • Aimé Jacquet • Roger Lemerre • Jacques Santini • Raymond Domenech
[edytuj] Kariera działacza piłkarskiego
Od połowy lat 90. jest prominentnym działaczem UEFA. W latach 1993-1998 był szefem komitetu organizacyjnego mistrzostw świata. W 2005 roku ogłosił, że w następnym wyborach będzie ubiegał się o funkcję szefa tej organizacji. 26 stycznia 2007 roku na XXXI zjeździe UEFA został wybrany na prezydenta-elekta. Zastąpi Szweda Lennarta Johanssona.
Ebbe Schwartz • Gustav Wiederkehr • Artemio Franchi • Jacques Georges • Lennart Johansson • Michel Platini (elekt)
[edytuj] Przypisy
- ↑ Pomimo przegranej w wyborach, Johansson do złożenia urzędu wciąż jest Prezydentem UEFA
Kategorie: Francuscy piłkarze • Piłkarze AS Saint-Étienne • Piłkarze Juventusu Turyn • Piłkarze AS Nancy • Francuscy trenerzy piłkarscy • Selekcjonerzy reprezentacji Francji w piłce nożnej • Laureaci Złotej Piłki • Piłkarze FIFA 100 • Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1978 • Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1982 • Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1986 • Urodzeni w 1955
