Mutesa I
Z Wikipedii
Mutesa I (właśc. Mukaabya Mutesa I, ur. 1837, zm. 19 października 1884 - od października 1856 r. do śmierci król (kabaka) królestwa Bugandy, znajdującego się na terenie dzisiejszej Ugandy.
Mutesa I przejął władzę po Ssuuna II. Pod jego rządami Buganda osiągnęła szczyt swej potęgi, choć jednocześnie był to ostatni władca kraju, dysponujący pełnią władzy. W czasie jego rządów zaczął rosnąć wpływ mocarstw europejskich na wewnętrzne sprawy Afryki. Pierwszymi Europejczykami, którzy dotarli do Bugandy i uzyskali audiencję u jej władcy byli John Hanning Speke oraz James Augustus Grant, którzy pojawili się na dworze Mutesy w 1862 r. Wkrótce potem na ziemiach tych pojawili się misjonarze katoliccy i anglikańscy, którzy zachwiali dotychczasową strukturą władzy. Mutesa był przeciwny Europejczykom, ze względu na zagrożenie własnej władzy a także z powodu potępienia przez misjonarzy praktykowanej w kraju poligamii.
Mutesa zmarł w 1882 r., zaś tron objął po nim jego syn, Mwanga II. Po śmierci Mutesy na wzgórzu Kasubi w Kampali wzniesiono grobowiec, który w 1884 r. stał się grobowcem rodziny królewskiej władców Bugandy. Dziś jest on miejscem pochówku czterech kabaków, a ze względów historycznych i kulturalnych, został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO jako jedno z trzech miejsc w Ugandzie.
