Nagórnik skalny
Z Wikipedii
Nagórnik skalny | |
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Nadrząd | neognatyczne |
Rząd | wróblowe |
Podrząd | śpiewające |
Rodzina | drozdowate |
Gatunek | Nagórnik skalny |
Nazwa systematyczna | |
Monticola saxatilis | |
Linnaeus, 1766 |
Nagórnik skalny (Monticola saxatilis), zwany jest również drozdem skalnym, w Polsce pod ścisłą ochroną
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Wygląd zewnętrzny
- jego cechą charakterystyczną jest krótki rudy ogon. Głowa samca modropopielata, spód ciała jaskraworudy. Samica i młode są o barwach przytępionych, ułożonych w deseń łuskowatych plamek.
- Rozmiary
- długość całego ciała 18,5 cm, rozpiętość skrzydeł 35 cm, skrzydło złożone 11,4-12,9 cm, ogon 6,5 cm
- Waga
- ok. 60 g.
- Głos
- Głos wabiący: fit tak tak. Śpiew: miły, urozmaicony i złożony z pełnych feltów.
- Zachowanie
- Samotny, płochliwy. Przylot w kwietniu, odlot we wrześniu.
[edytuj] Środowisko
Nagórnik skalny występuje w Polsce jedynie na wapiennych skałach w Pieninach, a w Tatrach na słonecznych zboczach Skałki Filipczańskiej.W krajach basenu Morza Śródziemnego jest pospolity.
[edytuj] Pożywienie
[edytuj] Lęgi
- Gniazdo
- w dziurach i szczelinach skalnych usłane niezbyt starannie z źdźbeł i korzonków.
- Jaja
- 4-5, niebieskawo-zielone, niekiedy skąpo nakrapiane rdzawymi plamkami.
[edytuj] Status i ochrona
W Polsce objęty ochroną gatunkową ścisłą.