Nowa powieść
Z Wikipedii
Nowa powieść lub antypowieść (fr. Nouveau roman), nazwa nurtu literackiego powstałego we Francji w latach 50. XX w. Terminu Nouveau roman jako pierwszy użył Émile Henriot w artykule opublikowanym w Le Monde 22 maja 1957.
Twórcy antypowieści odrzucali reguły tradycyjnej powieści, uważając iż wyczerpała ona swą formułę. Ich utwory charakteryzowały się:
- eksperymentami formalnymi
- odrzuceniem wszechwiedzy narratora
- brakiem ciągłości czasowej
- fabułą zredukowaną do minimum
- słabo zarysowanym tłem społecznym, historycznym itp.
- subiektywnością opisów (negacja zasady mimesis)
- brakiem komentarzy psychologicznych lub moralnych
- częstymi powtórzeniami
Nowa powieść w czystej postaci okazała się być jedynie literackim meteorem i wypaliła się już w latach 60. - wystąpiło zjawisko przerostu formy nad treścią. Wniosła jednak do prozy kilka nieobecnych w niej dotąd elementów, choćby matematyczną precyzję w konstrukcji dzieła czy przeniesioną z planu filmowego technikę zapisu (akapity przypominające krótkie ujęcie kamery).
[edytuj] Najważniejsi twórcy
- Michel Butor
- Marguerite Duras
- Alain Robbe-Grillet (autor Żaluzji, utworu uważanego za najwybitniejsze osiągnięcie nurtu)
- Nathalie Sarraute
- Claude Simon
