Okręty podwodne projektu 667
Z Wikipedii
Okręty podwodne projektu 667 to seria radzieckich okrętów podwodnych z napędem atomowym przenoszących rakiety balistyczne. Projekt okrętów powstał w połowie lat 60 a ostatnie znacznie różniące się od pierwowzoru jednostki wyprodukowano na początku lat 90. W kodzie NATO jednostki tego typu nosiły oznaczenia Yankee I,Yankee II, Delta I, Delta II, Delta III, Delta IV.
[edytuj] Historia
Odpowiedzią ZSRR na amerykańskie okręty podwodne z napędem atomowym wyposażone w pociski balistyczne Polaris były okręty podwodne projektu 667. Pierwsza seria jednostek otrzymała oznaczenie 667A Nawaga - (w kodzie NATO Yankee I). Próby morskie pierwszej jednostki miały miejsce w 1966 a do służby weszła ona w 1967. W latach 1966 - 1974 stocznie w Siewierodwińsku i Komsomolsku wyprodukowały 34 jednostki tego typu.
Wprowadzenie do użycia nowych dwustopniowych rakiet balistycznych które były większe od dotychczas stosowanych spowodowało konieczność wprowadzenia do projektu istotnych zmian. Wydłużone o 10 metrów jednostki z powiększoną o 2000 ton wypornością otrzymały oznaczenie 667B Murena -(w kodzie NATO Delta I). W latach 1972 - 1977 zbudowano 18 jednostek tego typu.
Opracowanie nowych wielogłowicowych pocisków balistycznych wymusiło kolejne zmiany w konstrukcji okrętów. Okręty z powiększonymi przedziałami wyrzutni rakiet i ze zwiększoną o 500 ton wypornością otrzymały oznaczenie 667BDR Kalmar - (w kodzie NATO Delta III). W latach 1976 - 1982 wybudowano 14 okrętów tego typu.
