Oszczep (broń)
Z Wikipedii
Oszczep – prehistoryczna broń miotana mająca postać prostego, wydłużonego pręta drewnianego, którego koniec był zaostrzony przez ociosywanie i opalany ogniem w celu zwiększenia twardości. Była to broń drzewcowa służąca głównie do rzucania. Oszczep towarzyszył człowiekowi praktycznie od samego początku tzn. odtąd kiedy nauczył się wyrabiać narzędzia, służył głównie do polowań na dzikie zwierzęta. Później ta broń była wyposażona w wielki,liściowaty grot z poprzeczką zapobiegającą zbyt głębokiemu wbiciu się w ciało.Obecnie broń sportowa.
zobacz też: włócznia
Była to najważniejsza z broni Wikingów.
