Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu
Z Wikipedii
| Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu | |
 kościół parafialny |
|
| Parafia | Parafia św. Antoniego z Padwy |
| Miejscowość | Zgoń |
| Adres | ul. Kobiórska 6, 43-186 Orzesze |
| Proboszcz | ks. Józef Wojciech |
Spis treści |
[edytuj] Początki
Do parafii pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy należą obecnie dwie miejscowości: Zgoń i Mościska. Zanim utworzono tutaj parafię, obie miejscowości były częścią parafii pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach. W okresie międzywojennym w Zgoniu mieszkańcy wybudowali kościół, który stał się filialnym w stosunku do kościoła w Woszczycach. Mieszkańcy Zgonia tuż po zakończeniu wojny skierowali prośbę, aby do tego kościoła jesienią i zimą, kiedy to dojazd do Woszczyc jest znacznie utrudniony, przyjeżdżał wikary – lokalista z Woszczyc, przynajmniej w czwartek i pozostawał do niedzieli. W 1948 roku kuria biskupia w Katowicach postanowiła, że lokalista zamieszka na stałe w Zgoniu, będzie prowadził pracę administracyjną i duszpasterską odrębnie od Woszczyc. Lokalista uzyskał także prawo do dochodów proboszczowskich ze Zgonia i Mościsk. Mniej więcej w tym samym czasie mieszkańcy Mościsk skierowali prośbę o przyłączenie ich do lokalii w Zgoniu. W 1948 roku kuria katowicka przyłączyła Mościska do lokalii w Zgoniu, przy czym na okres 5 lat pozwolono parafianom z Mościsk korzystania z posług duszpasterskich. Ze sprawozdania wizytacyjnego z 1948 roku wiemy, że lokalia w Zgoniu liczyła 1241 wiernych, kościół nosił jeszcze liczne ślady zniszczeń z okresu wojny, plebania była w trakcie budowy, a w niedziele odprawiane były dwie msze św. oraz nieszpory. 20 grudnia 1957 biskup Stanisław Adamski podniósł lokalię w Zgoniu do rangi parafii. Terytorialnie objęła ona obszar miejscowości Zgoń i Mościska. Pierwotnie należała do dekanatu żorskiego, ale pod koniec 1957 roku została przeniesiona do dekanatu mikołowskiego, natomiast w 1979 roku parafia znalazła się w dekanacie dębieńskim, który w roku 1985 przekształcony został w dekanat orzeski. W 2005 roku dokonano podziału dekanatów mikołowskiego i orzeskiego, w wyniku czego powstał trzeci dekanat Łaziska Górne, do którego obecnie należy parafia św. Antoniego w Zgoniu.
[edytuj] Budowa kościoła
Pierwsze głosy o konieczności rozwiązania problemu zbyt dużej odległości, jaka dzieliła miejscowość Zgoń od kościoła parafialnego w Woszczycach, pojawiły się w roku 1924, ale dopiero w 1935 roku, za zgodą kurii diecezjalnej, rozpoczęto budowę kościoła filialnego w Zgoniu. Autorem projektu jest inż. Affa. Mieszkańcy Zgonia zadeklarowali pieniądze na budowę kościoła, co miało wystarczyć na mury i dach. W zamian za wynajęcie na okres 12 lat polowania na terenie gminy Zgoń, administracja księcia pszczyńskiego dostarczyła drewna. Także urząd wojewódzki w Katowicach za pośrednictwem kurii dotował budowę kościoła w sumą 1000 zł. Mieszkańcy Wyr przekazali bezpłatnie ołtarz. Brakującą kwotę 4500 zł pokryto deklaracjami pieniężnymi mieszkańców Zgonia. 13 czerwca 1937 roku ks. Andrzej Zając dokonał poświęcenia zgońskiego kościoła. W uroczystości wzięli udział wojewoda T. W. Saloni oraz starosta pszczyński T. Jarosz. W 1955 roku kościół został odmalowany, a cztery lata później, prace malarskie rozpoczął prof. Adam Bunsch z Krakowa. Jest on autorem sześciu fresków: „Panny roztropne i nieroztropne”, „Robotnicy w winnicy Pańskiej”, „Syn Marnotrawny”, „Dobry Pasterz”, „Miłosierny Samarytanin” oraz „Siewca”, które to freski do dzisiaj zdobią ściany kościoła. W 1961 roku były już wybudowane salki parafialne oraz otynkowane kościół i plebania. W latach 2000-2006 dokonano kolejnego remontu. Odrestaurowano między innymi witraże, które zdobią okna kościoła. Gruntownie wyremontowano ołtarze w tym główny i dwa boczne.
[edytuj] Duszpasterstwo
W parafii działa Ruch Światło-Życie, Bractwo Trzeźwości, Żywy Różaniec, Dzieci Maryi. Parafia w Zgoniu jest typową parafią wiejską, której wielu mieszkańców zajmuje się rolnictwem. Z tego powodu niezwykle ważne są coroczne uroczystości żniwne, zwane dożynkami. Na terenie parafii znajduje się kilkadziesiąt krzyży i kapliczek przydrożnych. Co roku w maju parafianie gromadzą się przy nich, aby odprawić nabożeństwa majowe. W październiku natomiast odmawiają przy nich wspólnie różaniec. Przy jednej z kapliczek w Mościskach, w niedzielę przypadającą po wspomnieniu św. Urbana, papieża, który jest patronem tej miejscowości, odprawiana jest msza święta. Jeden z krzyży, stojący w Zgoniu, upamiętnia ofiary zarazy, która nawiedziła tę miejscowość. Do parafii należy także cmentarz znajdujący się na pobliskim wzniesieniu. Znajdują się na nim m.in. groby parafian, którzy zginęli w czasie II wojny światowej. Na parafialnym cmentarzu jest też Grób Nieznanego Żołnierza, w którym pogrzebano żołnierzy, ofiary wojny.
[edytuj] Duszpasterze
- ks. Leon Szkatuła, lokalista 1943-1945
- ks. Józef Stokowy, lokalista 1945-1947
- ks. Jerzy Raszka, lokalista 1948-1957, administrator 1957-1972
- ks. Franciszek Wadas, proboszcz 1972-1981
- ks. Stanisław Knop, proboszcz 1981-1994
- ks. Józef Wojciech, proboszcz od 1994
[edytuj] Bibliografia
- Robert Ratajczak, Dzieje Orzesza, Orzesze 2002.
- Robert Ratajczak, Dzieje Orzesza po 1945 roku, Orzesze 2003
- Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, Część II Dekanaty i Parafie, red. ks. J. Pawliczek, Katowice 2005.
