Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Roju
Z Wikipedii
Początki tej staropolskiej miejscowości sięgają XIV wieku. W tzw. "Rejestrum Ujasdense" z 1305 rogu jest wymieniona wieś o nazwie "Ray gnod est Regnum Dei" należąca do parafii cysterskiej w Boguszowicach. Boguszowice jako wieś należała do cysterskiego klasztoru w Rudach aż do sekularyzacji majątków klasztornych w Prusach to jest do 1810 r. Mieszkańcy Roju pragnęli mieć własny kościół, gdyż chcąc uczestniczyć w niedzielnej mszy św. musieli iść pieszo w zależności od miejsca zamieszkania od 20 minut do godziny drogi. W 1954 r. proboszcz parafii Boguszowice ksiądz Edward Tobola skierował do pracy duszpasterskiej w Roju, wikarego parafii księdza Bolesława Kopca, który katechizował dzieci w kapliczce św. Jana Nepomucena i Matki Boskiej Szkaplerznej. W 1957 roku biskup Stanisław Adamski zlecił księdzu Franciszkowi Wąsali budowę nowego kościoła. Za zgodą właściciela Zygmunta Konska, na potrzeby duszpasterskie wykorzystano zaadaptowano na potrzeby kultu – salę taneczną.
[edytuj] Historia kościoła parafialnego
22 sierpnia 1957 roku biskup Stanisław Adamski erygował kurację Podwyższenia Krzyża Świętego w Roju. Parafianie po wielu odwołaniach otrzymali pozwolenie na budowę kościoła 4 kwietnia 1958 roku. Nowy kościół został usytuowany w środku sołectwa Rój przy drodze głównej Żory – Wodzisław. 6 kwietnia 1959 roku rozpoczęto budowę nowego kościoła. Budowa kościoła została sfinansowana przez katolików Roju. 25 listopada 1975 roku kurację Podwyższenia Krzyża Świętego w Roju podniesiono do rangi parafii. Pierwszym proboszczem został ustanowiony budowniczy kościoła ksiądz Franciszek Wąsala. Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego zaprojektował inż. Tadeusz Augustynek, konstruktorem był inż. Czesław Garduła. Kościół jest oryginalną i architektonicznie wysoko ocenianą budową sakralną tego okresu. Publikowany jest w katalogach nowoczesnych budowli sakralnych. Kościół jest budowlą asymetryczną – główny ołtarz i jedna nawa boczna. Na ścianie frontowej, widzimy Podwyższenie Krzyża Świętego. W nawie bocznej znajduje się ołtarz Matki Bożej. Na prawej ścianie widnieje płaskorzeźba św. Barbary – patronki górników. Wystrój ściany frontowej, nawy bocznej i płaskorzeźby św. Barbary jest autorstwa Józefa Kołodziejczyka. We wnętrzu kościoła zwraca uwagę Droga Krzyżowa jako cykl dwuosobowych, naturalnych wymiarów płaskorzeźb rozmieszczonych na ścianie, która w nawie głównej rozciąga się ponad nawę boczną. Jej twórcami są: Egon Kwiatkowski i Teresa Rauscher - Michałowska. Stacje Drogi Krzyżowej zostały zamieszczone w katalogach, jasko unikalne dzieło sztuki sakralnej. Przy kościele Podwyższenia Krzyża Świętego mieszczą się salki katechetyczne. Na terytorium parafii znajdują się dwie kapliczki jedna pw. Matki Boskiej Szkaplerznej i św. Jana Nepomucena przy ul. Starowiejskiej i druga przy ul. Boguszowickiej. Przy końcu każdej z większych ulic wychodzących z Roju znajduje się krzyż przydrożny, przy których w czasie tzw. dni krzyżowych odprawiane są nabożeństwa.
[edytuj] Duszpasterze
- ks. Franciszek Wąsala 1957-nadal.
- ks. Janusz Frelich 1988-1994
- ks. Alfred Chromik 1994 – nadal
[edytuj] Bibliografia
- Kronika parafialna parafii pw Podwyższenia Krzyża Świętego.
- B. Cimała, Żory. Zarys dziejów – wypisy, Katowice 1994.
- Schematyzm Archidiecezji Katowickiej, Katowice 2005.
