Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Spis treści

1 Pierwszy kościół
2 Kościół parafialny z 1902 roku
3 Duszpasterze
4 Bibliografia
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Pierwszy kościół

Pierwsza wzmianka o Kochłowicach pojawia się w roku 1360. Od momentu powstania aż do XIX w. Kochłowice były wsią, a ludność utrzymywała się z roli. W XIX wieku Kochłowice zdobywają prawa miejskie, i tracą je 1951r. stając się częścią Nowego Bytomia a od 1959 roku wchodzą w skład miasta Ruda Śląska. Parafia kochłowicka wyłoniła się z parafii bielszowickiej. W 1648 roku biskup krakowski erygował parafię w Kochłowicach. Pierwszym proboszczem został ks. Stanisław Turski. W 1670 roku istniejący od 1590 roku kościół protestancki zamieniono na katolicki. Ten kościół przetrwał do początku XVIII wieku. W 1806 r. został wybudowany kościół murowany w stylu barokowym, obecnie pod wezwaniem Matki Bożej z Lourdes. W XIX wieku w okresie gwałtownej industrializacji i urbanizacji Górnego Śląska także Kochłowice przeszły duże przeobrażenia. Większość napływowej ludności była wyznania rzymsko-katolickiego, więc mały kościółek parafialny nie mógł już pomieścić tak dużej liczby wiernych. Dlatego w 1886 roku ówczesny proboszcz ks. Matysiok chciał wybudować nowy kościół, jednakże koniunktura w przemyśle górniczym załamała się i trzeba było plany budowy kościoła odłożyć na czas późniejszy.

[edytuj] Kościół parafialny z 1902 roku

Nową świątynię zaczęto budować w 1900 roku za rządów ks. Ludwika Tunkela. Budowa kościoła trwała do września 1902 roku. W tymże roku został zbudowany trójnawowy kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Kościół został zbudowany w stylu neoromańskim z elementami stylu neogotyckiego. Kościół ma 57 m. długości, 21 m. szerokości w nawie podłużnej, a 31 m. w nawie krzyżowej. Trójosiowa fasada z dwoma wieżami posiada w części środkowej trzy neoromańskie portale. Trójnawowe wnętrze świątyni z prezbiterium zamkniętym półokrągłą apsydą jest nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Kościół posiada witraże i figury czterech ewangelistów. We wnętrzu wiszą obrazy olejne św. Barbary, Matki Bożej Niepokalanej, obrazy ołtarzowe Trójcy Przenajświętszej i Serca Jezusowego. Kościół może pomieścić 5 tys. wiernych. Został zaprojektowany przez Ludwika Schneidera. Kościół wybudował Fedor Wieczorek z Królewskiej Huty. Dotychczasowy kościół Matki Bożej z Lourdes, po wybudowaniu nowego kościoła został wyłączony z użytku, przywrócony ponownie do kultu dopiero w 1990 roku. Za rządów ks. Tunkela w Kochłowicach powstały: probostwo, sierociniec im. „Hrabia Lazy”, dom starców tzw. „Zakład św. Józefa”. Wskutek szkód górniczych kościół Świętej Trójcy zaczął popadać w ruinę i od wielu lat poddawany jest zabiegom konserwatorskim. Z parafii wywodzi się 58 księży katolickich, w tym ks. dr Wilhelm Pluta, w latach 1958 – 1986 biskup gorzowski.

[edytuj] Duszpasterze

ks. Ludwik Tunkel 1893-1922.
ks. Paweł Pittach 1922-1924.
ks. Jan Mencler administrator 1924
ks. Franciszek Szulc 1924-1958 (wygnany z parafii w okresie okupacji, więzień okresu stalinowskiego).
ks. Alojzy Pyrsz administrator 1958-1960; proboszcz 1960-1981
ks. Joachim Krupa 1981-1989
ks. Jerzy Lisczyk 1989- nadal

[edytuj] Bibliografia

Ludwik Musioł, Kochłowice. Z dziejów gminy i parafii bmw. 1964 (mps). Archiwum parafialne w Kochłowicach.
Alojzy Koziełek, Kochłowice, bmw (mps). Archiwum parafialne w Kochłowicach.
Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005.