Paul von Rennenkampf
Z Wikipedii
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Paul von Rennenkampf (lub Pavel Karlovich Rennenkampf) (rus: Фон Ренненкампф, Павел Карлович) (ur. 17 kwietnia 1854 w zamku Pankul k/Rewla w Estonii - 1 kwietnia 1918 w Taganrog) - rosyjski generał na służbie Cesarskiej Armii Rosjskiej.
Pochodził z rodziny niemieckiej, która przyjechała w rej. Bałtyku z Westwalii w XVI w. Rosyjski generał kawalerii (1910). Zakończył oficerską szkołę piechoty junkrów w Helsinkach w 1873 r. i Mikołajewska Akademię Sztabu Generalnego w 1882 r.Po zakończeniu akademii służył w sztabie Warszawskiego Okręgu Wojskowego W 1900 dowódca brygady kawalerii.Uczestniczył w likwidacji powstania w Chinach. W czasie wojny japońsko - rosyjskiej 1904- 1905 dowodził Zabajkalska Dywizją Kawalerii. w l. !905 - 1907 we wschodniej Syberii brał udział jako dowódca oddziału karnego w likwidacji pierwszej rosyjskiej rewolucji.W 1913 r. dowódca Wileńskiego Okręgu Wojskowego. Na początku I wojny światowej dowodził 1 Armią. W czasie Operacji Wschodnio - Pruskiej nie okazał pomocy 2 Armii, co doprowadzilo do jej rozbicia , a później rozbicia jego armii we wrześniu 1914 r. W czasie Operacji Łódzkiej 1914r r. w wyniku nieudolnych działan dowodzonej przez niego 1 Armii, niemieckiej Grupie gen. Scheffera udało sie wyjść z okrążenia, po czym był zdjęty ze stanowiska dowódcy armii 6.10.1914 r. Prowadzone dochodzenie pokazało jego winę. Oprócz tego wykryto defraudację pieniędzy. Dzięki poparciu cara nie był sądzony lecz odszedł w stan spoczynku.Po rewoluji lutowej 1917 r. był aresztowany i osadzony w pietropawłowskiej twierdzy. Toczyło się przeciw niemu nowe dochodzenie prowadzone przez Nadzwyczajną Komisję Śledczą Rzadu Tymczasowego. Po rewolucji październikowej zwolniony z więzienia, wyjechał do Taganrogu gdzie się ukrywał. Aresztowany 16.03.1918 r. przez CzKa. Odmówił wstąpienia do Armii Czerwonej. W końcu marca W.A. Antonow - Owsiejenko wydał rozkaz o jego rozstrzelaniu. wyrok wykonano w nocy 31 marca 1918 r. Źródła: Bolszaja Sowietskaja Encykłpopedija t. 22 str. 12. Moskwa wyd. 1975 r. i K.A. Zalewskij Pierwaja Mirowaja Wojna. Prawiteli i wojennaczalniki. Wyd."Wecze" Moskwa 2000.
