Pelagianizm
Z Wikipedii
Pelagianizm - we wczesnym chrześcijaństwie pogląd przypisywany Pelagiuszowi, zgodnie z którym grzech pierworodny nie miał wpływu na naturę człowieka (która, jako stworzona przez Boga, pozostała boska), a człowiek - dzięki swej wolnej woli - jest w stanie samodzielnie odróżnić dobro od zła, bez boskiej pomocy. Zgodnie z twierdzeniami Pelagiusza grzech popełniony przez Adama był jedynie "złym przykładem" i nie został odziedziczony przez ludzi. Podobnie widział pelagianizm rolę Jezusa Chrystusa - jako "dającego dobry przykład". Człowiek - przez naśladownictwo Chrystusa - miał się sam wyzwolić z grzechu i samemu osiągnąć zbawienie.
Pelagianizm jako system został rozwinięty przez uczniów Pelagiusza: Celestiusza (V w.) i Juliana z Eclanum (ok. 386-454).
Zajadłym przeciwnikiem pelagianizmu był św. Augustyn z Hippony (354-430). Pelagianizm został potępiony przez dwa lokalne synody w Afryce Północnej i ostatecznie uznany ze herezję na Soborze Efeskim w 431 r. (choć nie był to główny temat tego soboru).
