Personal Digital Cellular
Z Wikipedii
PDC (Personal Digital Cellular) - jest systemem telefonii komórkowej drugiej generacji wynalezionym i używanym w Japonii.
Podobnie do D-AMPS i GSM, system PDC używa technologii TDMA. Jest to także jeden z trzech głównych ogólnoświatowych standardów cyfrowych komunikacji bezprzewodowej, ma on podobne znaczenie do systemu GSM. System ten jest aktualnie używany tylko w Japonii, pomimo tego zastosowanie go brane jest pod uwagę także w innych regionach świata. System ten pomimo stosowania go tylko w Japonii, jest drugim co do wielkości systemem liczącym w grudniu 2003 roku ponad 61,817 milionów abonentów.
W systemie PDC stosuje się wielodostęp TDMA/FDMA, pasmo 800 Mhz (downlink 810-888 MHz, uplink 893-958 MHz) i 1.5 GHz (downlink 1477-1501 MHz, uplink 1429-1453 MHz).
Systemy łączności mobilnej bazujące na radiotelefonach: PTT • MTS • IMTS • AMTS • Autotel/PALM • ARP
Sieci analogowe: NMT • AMPS • Hicap
Telefonia komórkowa drugiej generacji (2G): GSM • iDEN • D-AMPS • cdmaOne • PDC
Telefonia komórkowa trzeciej generacji (3G): W-CDMA • UMTS • FOMA • CDMA2000 • TD-SCDMA • HSDPA • HSUPA
4G
