Piotr Dańkowski
Z Wikipedii
Bł. Piotr Edward Dańkowski (ur. 21 czerwca 1908 w Jordanowie, zm. zamordowany 3 kwietnia 1942 w Oświęcimiu) - błogosławiony, polski duchowny katolicki.
Jego rodzice posiadali gospodarstwo rolne, ojciec był też szewcem. Ukończył gimnazjum w Nowym Targu a w 1926 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchowego w Krakowie. Studiował teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 1 lutego 1931 kościele św. Anny w Krakowie.
Ks. Piotr pracował jako wikariusz w parafiach: Pobiedrze - dziś Paszkówka (1931-1932), Sucha Beskidzka (1932-1935) oraz Zakopane (1935-41). W Zakopanem pełnił obowiązki katechety w Gimnazjum i Liceum im. Oswalda Balcera, był spowiednikiem sióstr albertynek i był zaangażowany w pracę społeczną. W czasie wojny prowadził ze swym bratem Stanisławem nasłuch radiowy i redagował komunikaty. Został aresztowany 10 maja 1941 i poddawano go przesłuchaniom w katowni Podhala "Palace". Przetrzymywano go w więzieniu w Tarnowie, a w grudniu 1941 został przewieziony do Oświęcimia. Otrzymał numer 24529 i został włączony do komanda Rajsko pracującego w "Bunawerke". Razem z nim pracował administrator parafii w Białym Dunajcu, ks. Władysław Puczka, który dał świadectwo o jego śmierci.
Skazano go na śmierć w lutym 1942. W Niedzielę Palmową zwierzył się księdzu Puczce, że kapo zapowiedział mu na Wielki Tydzień drogę krzyżową. Zmarł z kłodą na ramionach 3 kwietnia 1942 r. w Wielki Piątek, żegnając się ze swoim przyjacielem: "Do widzenia w niebie!" Ciało spalono w krematorium obozowym. Został beatyfikowany razem ze 108 innymi męczennikami II wojny światowej 13 czerwca 1999 roku przez papieża Jana Pawła II.
