PL/M

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

PL/M jest strukturalnym językiem programowania wysokiego poziomu, lecz równocześnie należy do kategorii języków tzw. bliskich sprzętowi, czasem (potocznie) używa się określenia asemblerowy język wysokiego poziomu. Był stosowany niegdyś do tworzenia oprogramowania systemowego, w tym m.in. systemów operacyjnych i kompilatorów. Jedną z ważniejszych implementacji była wersja opracowana przez firmę Intel dla procesorów serii 8080/8085 stosowana m.in. w systemie ISIS-II oraz PL/M-86 opracowana głównie dla potrzeb programowania procesów w systemach czasu rzeczywistego iRMX.

Składnia tego języka wzorowana jest na języku PL/1.

Język PL/M jest językiem umożliwiającym programowanie modularne, przy czym jedną z ważniejszych jego cech było tworzenie przemieszczalnych modułów i możliwość programowania hybrydowego (PL/M - asembler).

Język PL/M (jego implementacja PL/M-80) jest tak zaprojektowany, że istnieje bezpośrednie odwzorowanie konstrukcji tego języka na język maszynowy procesora Intel 8080/8085. Kompilator ten posiada opcję umożliwiającą translację programu źródłowego w PL/M na program w asemblerze. Program w języku PL/M składa się z niezależnie kompilowanych modułów. Moduł źródłowy (najmniejsza kompilowalna jednostka) jest instrukcją strukturalną o postaci:

nazwa: DO;
     deklaracje i definicje
     [instrukcje]
  END nazwa;

Jeżeli moduł zawiera co najmniej 1 instrukcję to stanowi moduł główny i od niego rozpoczyna się wykonywanie programu; przy kilku takich modułach wyróżnienie modułu głównego następuje na etapie konsolidacji. Pozostałe moduły mogą zawierać jedynie deklaracje i definicje. W języku PL/M zmienne posiadają określane w deklaracjach atrybuty:

zmienne proste:
- BYTE – bajtowe,
- ADRESS – dwubajtowe, zmienne te mogą oprócz liczb całkowitych przechowywać dane wskaźnikowe (należy raczej powiedzieć, że dane całkowite przechowywane w tych zmiennych mogą być traktowane jako wskaźniki),
- BASE – bazowe,
tablicowe – tablice mogą być w PL/M jednowymiarowe o ustalonym wymiarze indeksowane od zera,
strukturowe,
literały – LITERALLY 'tekst'.

Pozostałe atrybuty określają inne cechy zmiennych:

AT(adres) – określa położenie zmiennej w pamięci,
INITIAL(wartość) – nadanie początkowej wartości zmiennej,
PUBLIC – udostępnienie zmiennej dla innych modułów,
EXTERNAL – zmienna z innego modułu.

W deklaracjach (podobnie jak w PL/1) można grupować identyfikatory: DECLARE (A,B) (3) ADDRESS;

Deklaracja i definicja procedury ma postać:

 nazwa: PROCEDURE(parametry) [typ_wartości] [atrybuty];
              DECLARE deklaracje parametrów,
                      deklaracje zmiennych;
              instrukcje
        END nazwa;

W przypadku procedur zewnętrznych stosować należy deklarację o postaci jak wyżej z pominięciem deklaracji zmiennych i instrukcji ale z dodatkowym atrybutem EXTERNAL. Inne atrybuty to PUBLIC dla procedur udostępnianych dla innych modułów i REENTRANT dla procedur rekurencyjnych.

Instrukcje języka PL/M:

przypisania: v1, v2, …, vn = wyrażenie;
pusta: ;
grupująca:

DO; deklaracje i definicje instrukcje END;

warunkowa:

IF wyrażenie THEN instrukcja [ELSE instr-else]

wyboru:

DO CASE wyrażenie"; instr_0" instr_1" … instr_n" END;

przejścia: GOTO etykieta";
iteracyjna:

DO v=e TO t [BY b]; instrukcje END;

repetycyjna:

DO WHILE wyrażenie; instrukcje END;

wywołania:

CALL nazwa_proc(argumenty);

powrotu:

RETURN [wyrażenie];

Język posiada także szereg wbudowanych procedur i predefiniowanych zmiennych.

Przykład:

PR1 DO;
  DECLARE LICZ BYTE,
          TAB(5) BYTE,
          SUM ADRESS INITAL(0);
  READTAB PROCEDURE;
    DECLARE I BYTE;
    DO I=1 TO 5 BY 1;
      TAB(I)=INPUT(1);
    END;
  END READTAB;
  CALL READTAB;
  LICZ=1;
  DO WHILE LICZ<6;
    SUM=SUM+TAB(LICZ);
    LICZ=LICZ+1;
  END;
  OUTPUT(1)=SUM;
END PR1;