Początki Francji
Z Wikipedii
| Historia Francji |
|---|
| Chronologia |
| Galowie |
| Frankowie |
| Początki Francji |
| Francja średniowieczna |
| Francja nowożytna |
| Wielka Rewolucja Francuska |
| Od Rewolucji do I wojny św. |
| Francja w XX wieku |
| Dynastie i systemy |
| Merowingowie (410-751) |
| Karolingowie (751-987) |
| Kapetyngowie (987-1328) |
| Walezjusze (1328-1589) |
| Burbonowie (1589-1830) |
| I Republika (1792-1804) |
| Konwent Narodowy (1792-1795) |
| Dyrektoriat (1795-1799) |
| Konsulat (1799-1804) |
| I Cesarstwo (1804-1814) |
| Restauracja (1814-1830) |
| Monarchia Lipcowa (1830-1848) |
| II Republika (1848-1852) |
| II Cesarstwo (1852-1870) |
| III Republika (1870-1940) |
| Francja Vichy (1940-1944) |
| IV Republika (1946-1958) |
| V Republika (1958-) |
Początki Francji
Rozdrobnienie feudalne w zachodniej części monarchii frankijskiej spowodowało, że pod koniec X wieku podległe bezpośrednio Karolingom obszary ograniczały się zaledwie do Attigny. Reszta kraju znajdowała się w rękach licznych wasali, którym udało się stworzyć w znacznym stopniu niezależne jednostki polityczne w postaci księstw i hrabstw. Należały do nich między innymi: Normandia, Tuluza, Akwitania, Flandria, Andegawenia, Szampania, Bretania i Gaskonia.
Książęta i hrabiowie nierzadko byli politycznie, militarnie i ekonomicznie silniejsi od swoich królewskich seniorów. Kiedy w 987 roku zmarł ostatni monarcha karoliński Ludwik V Gnuśny, przedstawiciel jednej z takich lokalnych dynastii książęcych, Hugo Kapet, został królem przy poparciu części możnowładztwa i arcybiskupa Reims. Wydarzenie to stanowi ważną cezurę w dziejach Francji. Wraz ze śmiercią Ludwika V zanikły bowiem ostatecznie elementy dawnej wspólnoty karolińskiej i rozpoczął się etap budowy francuskiej monarchii.
Hugo Kapet zapewnił swojemu potomstwu dziedziczność tronu za pomocą zasady kontrolowanej elekcji, czyli wyboru następcy za życia władcy. Należące do niego dobra rodowe pod Paryżem i Orleanem, zwane domenami królewskimi, stały się ośrodkami, wokół których następni Kapetyngowie rozbudowywali swoje posiadłości. W walce ze zbyt samodzielnymi feudałami przyszedł nowej dynastii z pomocą Kościół, szukający silnego sojusznika w sporach z panami świeckimi. Kapetyngów wsparły też miasta oraz drobne rycerstwo. Obie te grupy chciały uwolnić się spod dominacji wielmożów. Najgroźniejszymi rywalami Kapetyngów okazali się książęta Normandii, księstwa usytuowanego na szerokim pasie wybrzeża u ujścia Sekwany, zasiedlanego już od połowy IX wieku przez Normanów.
