Prowincja Kanady (kolonia brytyjska w Ameryce Północnej)
Z Wikipedii
Prowincja Kanady – kolonia brytyjska w Ameryce Północnej powołana przez parlament brytyjski ustawą o unii kanadyjskiej w 1840. Kolonia powstała poprzez połączenie (unię) dwóch innych kolonii Dolnej i Górnej Kanady. Ustrój polityczny nowej kolonii został zaprojektowany zgodnie z rekomendacjami tzw. Raportu Durkhama, Lorda Lambton’a, który został oddelegowany do Kanady przez wadze brytyjskie w celu zbadania przyczyn rebelii, które wstrząsnęły obu częściami Kanadami w 1837 r. Głównym celem unii było zasymilowanie frankofońskiej ludności zamieszkującej Dolną Kanadę. Początkowo na stolicę kolonii wybrano Kingston. Potem rozpoczęto jej rotację pomiędzy Toronto a Montrealem. Po antyrządowych rozruchach w Montrealu, miasto to straciło swe stołeczne przywileje. Ostatecznie na stała stolicę wybrano Ottawę. Prowincja Kanady trwała do 1867, kiedy to powołano Konfederację Kanady.
Spis treści |
[edytuj] Ustrój polityczny
Głową kolonii był gubernator generalny. Był on przedstawicielem monarchii brytyjskiej w kolonii. Obdarzony był szerokim zakresem władzy. Do niego należało rozpisywanie wyborów, powoływanie i rozwiązywanie rady legislacyjnej, powoływanie i odwoływanie rządów. Gubernator nie był zobowiązany do opieraniu rządu na większości parlamentarnej, choć od 1848 przyjęło się w zwyczaju tworzenie autentycznego rządu przedstawicielskiego.
Prowincja Kanady została podzielona na dwa rejony Kanadę Wschodnią, odpowiadającą wcześniejszej Dolnej Kanadzie i Kanadę Zachodnią odpowiadającą Górnej Kanadzie. Choć Kanada Wschodnia była znacznie ludniejsza niż zachodnia, obu częściom przyznano taką samą reprezentację parlamentarną. Zamysł taki podyktowany był zabezpieczeniem interesów ludności pochodzenia brytyjskiego, w większości zamieszkującej Kanadę Zachodnią. Ta początkowa przewaga Zachodniej Kanady, została szybko zniwelowana, wskutek bardzo intensywnego rozwoju demograficznego tej części kolonii. W ciągu kilkunastu lat Anglosasi z grupy wysoce nadreprezentowanej w parlamencie, stali się niedoreprezentowani. Doprowadziło to do permanentnego kryzysu rządowego, który ostatecznie doprowadził do wielkiej koalicji konserwatywno-liberalnej, której ostateczną konsekwencją była Konfederacja Kanady zawiązana w 1867 r.
Choć wszystkie ważne decyzje musiały być konsultowane z gubernatorem generalnym i to on w imieniu monarchy je ostatecznie zatwierdzał, władzę w Prowincji Kanady sprawował rząd. Od pierwszego rządu powołanego w 1840 przyjął się unikalny zwyczaj podwójnego premierostwa. Na czele rządu zawsze stało dwóch premierów, jeden reprezentujący Wschodnią Kanadę, drugi Zachodnią. Choć jeden z nich nosił miano premiera tytularnego, wszystkie decyzje podejmowane były wspólnie i wymagały obopólnej zgody.
Okres 27 lat istnienia Prowincji Kanady był okresem kształtowania się nowoczesnego systemu parlamentarnego. Dwie partie, które wtedy powstały są jedynymi, które sprawowały władze w Kanadzie, na poziomie federalnym do czasów współczesnych. Konserwatywna Partia Kanady wyewoluowała z dwóch elitarnych ugrupowań Family Campact, w Zachodniej Kanadzie i Château Clique w Wschodniej. Liberalna Partia Kanady powstała na bazie szeregu radykalnych i reformistycznych (niektóre z nich wywodziły się z kręgów rebelianckich) takich jak The Grits lub Rouges.
[edytuj] Terminarz wyborów i wyniki
do napisania
[edytuj] Lista premierów
Tekstem wytłuszczonym podane jest nazwisko premiera tytularnego.
Objaśnienie kolorów:
- zielony – reformiści (Reformers, Rouges, itp.)
- żółty – konserwatyści (Family Compact, Château Clique)
- czerwony – Liberalna Partia Kanady
- niebieski – Konserwatywna Partia Kanady
