Ptolemeusz III Euergetes
Z Wikipedii
Ptolemeusz III Euergetes (ur. 284 p.n.e., zm. 221 p.n.e.), trzeci władca Egiptu z dynastii Ptolemeuszy, panował w l. 246-221 p.n.e., syn Ptolemeusza II Filadelfosa i Arsinoe I, mąż Bereniki II, ojciec Ptolemeusza IV, Magasa i Arsinoe III.
Nauczycielem jego był Apollonios z Rodos, kolejny, po Zenodocie z Efezu, kierownik Biblioteki Aleksanryjskiej.
Początkowy okres panowania Ptolemeusza to czas trzeciej wojny syryjskiej, kiedy to król pod pretekstem pomocy dla swojej siostry i odsuniętej żony Antiocha II - Bereniki i jej małoletniego syna pokonał wojska Seleukosa i jego matki Laodike, stając się panem imperium Seleucydów. Zdobycze te jednak okazały się nietrwałe, gdyż król musiał wracać w 245 p.n.e. do Egiptu, zagrożony powstaniem robotników i chłopów przeciwko wzrastającemu uciskowi ekonomicznemu. Odebrane Persom bogactwa świątyń egipskich, zrabowane przez nich podczas najazdu króla Kambyzesa 300 lat wcześniej, Ptolemeusz oddał ich pierwotnym właścicielom, czym zjednał sobie dużą przychylność egipskich kapłanów. Po pokoju z Seleukosem w 241 p.n.e. zrzekł się Syrii, zachowując jednak zdobyte miasta na wybrzeżu Azji Mniejszej. Prowadził również, ze zmiennym szczęściem, wojny z Macedonią, wspierając walkę miast greckich. W 243 p.n.e. został nawet nominalnym wodzem wojsk achajskich.
Po 241 p.n.e. nastał czas nieprzerwanego przez 20 lat pokoju dla Egiptu, co zaowocowało jego rozkwitem ekonomicznym i kulturalnym, wspieranym intensywnie przez króla. Na królewskim dworze bywały takie znakomitości jak Kallimach z Cyreny i Eratostenes. Jako pierwszy władca z dynastii Ptolemeuszy Eurgetes zaczął budować świątynie egipskie, w tym jedną z najpiękniejszych i najlepiej zachowanych do naszych czasów świątynię Horusa w Edfu.
Za panowania Ptolemeusza III Egipt znalazł się u szczytu swojej potęgi i stał się pierwszym mocarstwem w basenie Morza Śródziemnego.
