Punkt izoelektryczny
Z Wikipedii
Punkt izoelektryczny, pI – wartość pH, przy której populacja cząsteczek posiadających grupy funkcyjne mogące przyjmować jednocześnie dodatni i ujemny ładunek elektryczny (np. aminokwasy) zawiera średnio tyle samo ładunków dodatnich co ujemnych, na skutek czego ładunek całkowity całej populacji wynosi zero.
Sytuacja taka może mieć miejsce w dwóch przypadkach:
- w roztworze istnieją wyłącznie jony obojnacze (tzw. zwitterjony)
- w roztworze istnieje taka sama liczba anionów i kationów
Wartość ta jest oznaczana najczęściej w odniesieniu do białek i aminokwasów, metodami polarymetrycznymi, chromatograficznymi (ogniskowanie chromatograficzne, ang. chromatofocusing, CF) i elektroforetycznymi (ogniskowanie izoelektryczne, ang. isoelectrofocusing, IEF). Ponadto istnieje możliwość wyznaczenia wartości teoretycznej dla białek na podstawie równania Hendersona-Hasselbacha.
Dla aminokwasu zawierającego jedną grupę aminową i jedną grupę karboksylową wartość pI można obliczyć w prosty sposób na podstawie wartości pKa i pKb danej cząsteczki:
W pH poniżej pI białka mają ładunek dodatni, zaś powyżej ich ładunek jest ujemny. Ma to duże znaczenie w czasie rozdziału metodą elektroforezy. pH żelu elektroforetycznego zależy od użytego buforu. Jeżeli pH buforu jest wyższe od pI białka, to będzie ono migrować w kierunku anody (ujemny ładunek jest przyciągany do niej). Z drugiej strony jeśli pH buforu jest niższe od pI białka będzie ono się poruszać w kierunku ujemnie naładowanej stronie żelu. Białko nie będzie migrować jeśli pH buforu i pI danego białka będą sobie równe.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- [1] EMBL WWW Gateway — narzędzie online do obliczania pI dla podanej sekwencji aminokwasowej (wersja angielska).
- [2] Program offline do obliczania pI oraz więcej wiadomości na ten temat.
