Radoszewice (województwo łódzkie)
Z Wikipedii
| Radoszewice | |
| Województwo | łódzkie |
| Powiat | pajęczański |
| Gmina | Siemkowice |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
43 |
| Tablice rejestracyjne | EPJ |
Radoszewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Siemkowice.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pierwsza wzmianka pisana pochodzi dopiero z 1456 roku. Radoszewice były gniazdem rodowym Radoszewskich i Siemkowskich h. Oksza, których legenda rodowa łączy z czeskimi Wrszowicami. W 1775 r. Michał z Siemkowic Boksa Radoszewski, kasztelan brzeziński, sprzedał Radoszewice Andrzejowi Niemojowskiemu h. Wierusz.
W dniu 17 marca 1863 roku pod Radoszewicami doszło do bitwy oddziału powstańczego Teodora Cieszkowskiego z wojskiem rosyjskim dowodzonym przez mjra. Pisankę (dwie roty piechoty i sotnia kozaków). Po obu stronach byli zabici i ranni. Ciała powstańców pochowano na cmentarzu w Osjakowie. W bitwie tej Walentyna Niemojowska, adiutantka gen. Edmunda Taczanowskiego, zasłynęła z bohaterskiego czynu, kiedy to w obliczu niebezpieczeństwa ocaliła sztandar powstańczy, wyrywając go z rąk śmiertelnie rannego kosyniera. W 1864 roku w Dreźnie Polki nosiły paski z klamrą, na której widniało popiersie Niemojowskiej. W 1863 roku kapelana tutejszej parafii Ks. Stanisława Koreckiego oraz właściciela wsi Ludwika Niemojowskiego (1823-1892) uznano za niebezpiecznych dla carskiego systemu panowania i zesłano na Sybir. Ksiądz Korecki tam zginął. Niemojewski - etnograf, pisarz - po powrocie w 1874 r. osiedlił się w Warszawie i tam zmarł 18 XII 1892 r. Majątek przejęła córka Niemojowskiego - Emilia żona Władysława Wodzińskiego. Wodzińscy sprzedali Radoszewice Molińskim, a ci aptekarzowi z Praszki - Teodorowi Durzyńskiemu, który utrzymał się tu do II wojny św., po której ziemię rozparcelowano.
[edytuj] Zabytki
We wsi znajduje się kościół Niepokalanego Poczęcia NMP z 1735 roku, odbudowany i rozbudowany po spaleniu w 1851 roku. Z wyposażenia wnętrza na uwagę zasługują dwa krucyfiksy z XVIII wieku. Poprzednio na tym miejscu stał kościół drewniany z pocz. XVII w., ufundowany przez Marcina Boksa Radoszewskiego.
W pobliżu kościoła znajduje się barokowy dwór z XVIII wieku, zbudowany przez Niemojowskich, przebudowany na przełomie XIX/XX wieku i po 1945 roku, do niedawna użytkowany przez szkołę podstawową. Siedmioosiową elewację frontową zdobi wysunięty przed lico piętrowy portyk z czterema kolumnami, zwieńczony spłaszczonym frontonem, od strony ogrodowej balkon. Na uwagę też zasługuje tzw. dach polski: czterospadowy, łamany, zaopatrzony w doświetlające lukarny. Ten dach pierwotnie był kryty gontem.
[edytuj] Przyroda
Dwór otoczony jest resztkami niegdyś pięknego parku, w którym podziwiać jeszcze można 34 lipy drobnolistne i 16 dębów szypułkowych. W runie króluje zawilec. Park stanowi doskonałe siedlisko wielu gatunków ptaków.
[edytuj] Bibliografia
- Olejnik T., Bitwa pod Radoszewicami, [w:] "Sieradzki Rocznik Muzealny", t. 3, 1986 r.,
- A. Ruszkowski, "Sieradz i okolice", Sieradz 2000.
