Rafael Nadal

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rafael Nadal Parera

Miejsce urodzenia	Manacor, Majorka
Państwo	Hiszpania
Data urodzenia	3 czerwca 1986
Wzrost	185 cm
Waga	85 kg
Gra	leworęczny, z oburęcznym backhandem
Status profesjonalny	2001
Trener	Toni Nadal
Miejsca w listach rankingowych
Najwyższe miejsce w rankingu ATP	2
Najwyższe miejsce w rankingu debla ATP	26
Zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych
Australian Open	-
Roland Garros	2005, 2006
Wimbledon	-
US Open	-
Masters	-
Zwycięstwa w turniejach singlowych i deblowych
Turnieje singlowe	17
Turnieje deblowe	3

Rafael Nadal Parera (ur. 3 czerwca 1986 w Manacor, Majorka) – tenisista hiszpański, zwycięzca wielkoszlemowego French Open 2005 i 2006. Od ponad roku związany z Marią Franciscą "Xiscą" Perelló.

Zadebiutował w gronie zawodowców w 2001. Pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić w 2003 – w turniejach na kortach o nawierzchni ziemnej pokonał m.in. utytułowanych rodaków Moyę i Costę, dotarł także do III rundy wielkoszlemowego Wimbledonu na nawierzchni trawiastej. W lipcu 2003 po raz pierwszy awansował do ćwierćfinału turnieju cyklu ATP Tour (w szwedzkim Bastad), a dwa tygodnie potem – po raz pierwszy do półfinału (w chorwackim Umagu). W Umagu, w parze z Hiszpanem Alexem Lopezem-Moronem, wygrał rywalizację deblistów. Zakończył sezon w czołowej setce rankingu światowego.

W 2004 dotarł po raz pierwszy do finału (w styczniu t.r. w Aucland), w sierpniu wygrał swój pierwszy turniej ATP Tour w grze pojedynczej – w Sopocie. Przyczynił się do triumfu Hiszpanii w rywalizacji o Puchar Davisa – w I rundzie wygrał decydujący, piąty pojedynek meczu z Czechami (pokonał Radka Stepanka), w II rundzie w meczu z Francuzami wygrał z Clementem w singlu oraz z Clementem i Llodrą w deblu, partnerując Tommy'emu Robredo. W finale Pucharu Davisa zdobył punkt w grze pojedynczej, pokonując Amerykanina Andy Roddicka.

Kolejne sukcesy odnosił w 2005. Był w finale prestiżowego turnieju w Miami, wygrał imprezy w Costa Da Sauipe, Acapulco, Monte Carlo (ATP Masters Series), Barcelonie i Rzymie (Italian Open, ATP Masters Series), a w czerwcu 2005 – w swoim debiutanckim starcie – wielkoszlemowy French Open (w półfinale pokonał lidera rankingu światowego Federera, w finale Argentyńczyka Puertę). Po wygraniu French Open w czerwcu 2005 dzielił 1. miejsce w rankingu Champions Race (z Federerem). Kolejne turnieje wygrał w lipcu 2005 – w szwedzkim Bastad i Stuttgarcie, w sierpniu w Montrealu (ATP Masters Series), we wrześniu w Pekinie.

Sezon 2006 rozpoczął z opóźnieniem, rezygnując m.in. ze względu na kontuzję (która wykluczyła go wcześniej z Masters 2005) z występu w Australian Open. W kolejnych startach był m.in. w półfinale dużej imprezy w Indian Wells oraz wygrał turniej w Dubaju i obronił tytuły w Monte Carlo, Rzymie a także w wielkoszlemowym Roland Garros. We wszystkich czterech finałach pokonał lidera rankingu Federera.

Sezon 2007 Rafael rozpoczął przegranym z Xavierem Malisse w dwóch setach półfinałem turnieju Chennai Open. Także w wielkoszlemowym Australian Open nie grał na takim poziomie, do jakiego nas przyzwyczaił. Wyraźnie męczył się, walcząc o wejście do ćwierćfinału turnieju: rozegrał pięciosetowy pojedynek z rewelacyjnym Szkotem Andy Murrayem (6:7, 6:4, 4:6, 6:3, 6:1). Nadal wyraźnie przeważał dopiero w piątym secie. Sprawdziło się to, o czym wcześniej mówili komentatorzy- Murray po prostu nie wytrzymał pojedynku kondycyjnie. Słaba forma Rafy potwierdziła się w ćwierćfinałowym spotkaniu z Chilijczykiem Fernando Gonzalezem. Nadal, numer dwa rankingu ATP, nie miał pomysłu na świetnie odbijającego piłki Chilijczyka i łatwo przegrał spotkanie w trzech setach (2:6, 4:6, 3:6). Po tym spotkaniu kolejny raz pojawiły się głosy, że Rafael Nadal powinien wreszcie zrezygnować z usług szkoleniowych swojego wujka, Toni Nadala i rozejrzeć się za innym trenerem. Potwierdzają to wyniki Hiszpana na korcie - od czerwca 2006 roku i zwycięstwie w wiekoszlemowym French Open Rafael nie wygrał żadnego turnieju. Jeszcze w lipcu 2006 doszedł do finału na kortach trawiastych w Wimbledonie (przegrał w czterech setach z Federerem). Potem było już tylko gorzej. Z US Open 2006 odpadł w ćwierćfinale, przegrywając w czterech setach z Rosjaninem Mikhaiłem Youzhnym (3:6, 7:5, 6:7, 1:6). Nie obronił też tytułu w Masters Series w Madrycie (odpadł w ćwierćfinale, przegrywając w dwóch setach z Czechem Tomasem Berdychem). Pod koniec roku 2006 zaliczył kolejne przegrane: z Jamesem Blake'm i Rogerem Federerem, tym razem w kończącym sezon turnieju Masters Cup w Szanghaju.

Największe sukcesy:

65 wygranych pojedynków z rzędu (rekord) na kortach ziemnych – passa trwa.

Wygrane turnieje:

[edytuj] Zwycięstwa w turniejach ATP (gra pojedyncza):

[edytuj] Singles wins (18)

Legend
Grand Slam (2)
Tennis Masters Cup (0)
ATP Masters Series (7)
ATP Tour (9)

Lp	Data	Turniej	Finalista	Wynik
1.	9 sierpnia 2004	Sopot	José Acasuso	6-3, 6-4
2.	14 lutego 2005	Costa do Sauípe	Alberto Martín	6-0, 6-7(2), 6-1
3.	21 lutego 2005	Acapulco	Álbert Montañés	6-1, 6-0
4.	17 kwietnia 2005	Monte Carlo	Guillermo Coria	6-3, 6-1, 0-6, 7-5
5.	24 kwietnia 2005	Barcelona	Juan Carlos Ferrero	6-1, 7-6(4), 6-3
6.	2 maja 2005	Rzym	Guillermo Coria	6-4, 3-6, 6-3, 4-6, 7-6(6)
7.	5 czerwca 2005	French Open Paryż	Mariano Puerta	6-7(6), 6-3, 6-1, 7-5
8.	4 lipca 2005	Båstad	Tomáš Berdych	2-6, 6-2, 6-4
9.	18 lipca 2005	Stuttgart	Gastón Gaudio	6-3, 6-3, 6-4
10.	14 sierpnia 2005	Montreal	Andre Agassi	6-3, 4-6, 6-2
11.	18 września 2005	Pekin	Guillermo Coria	5-7, 6-1, 6-2
12.	23 października 2005	Madryt	Ivan Ljubičić	3-6, 2-6, 6-3, 6-4, 7-6(3)
13.	4 marca 2006	Dubaj	Roger Federer	2-6, 6-4, 6-4
14.	23 kwietnia 2006	Monte Carlo	Roger Federer	6-2, 6-7(2), 6-3, 7-6(5)
15.	30 kwietnia 2006	Barcelona	Tommy Robredo	6-4, 6-4, 6-0
16.	14 maja 2006	Rzym	Roger Federer	6-7(0), 7-6(5), 6-4, 2-6, 7-6(5)
17.	11 czerwca 2006	French Open, Paryż	Roger Federer	1-6, 6-1, 6-4, 7-6(4)
18.	18 marca 2007	Indian Wells	Novak Djokovic	6-2 7-5