Roger Etchegaray
Z Wikipedii
Roger Marie Élie Etchegaray (ur. 25 września 1922 w Espelette), francuski duchowny katolicki, arcybiskup Marsylii, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Studiował w seminariach w Ustaritz (diecezja Bayonne) i Bayonne; przyjął święcenia kapłańskie 13 lipca 1947, później uzupełniał studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pracował w diecezji Bayonne jako duszpasterz, sekretarz biskupa, koordynator Akcji Katolickiej i wikariusz generalny; w 1965 został sekretarzem komitetu Episkopatu Francji ds. kontaktów z episkopatami Europy, a w 1966 - sekretarzem Konferencji Episkopatu Francji.
29 marca 1969 mianowany biskupem pomocniczym Paryża, ze stolicą tytularną Gemelle di Numidia; sakry biskupiej udzielił mu 27 maja 1969 arcybiskup Paryża Gabriel Marty (miesiąc wcześniej mianowany kardynałem). Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (m.in. w sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego w 1991), zasiadał w sekretariacie generalnym Synodu. W grudniu 1970 przeszedł na stolicę arcybiskupią Marsylia. W latach 1971-1979 był pierwszym przewodniczącym Konferencji Episkopatów Europejskich, w 1975 został także przewodniczącym Konferencji Episkopatu Francji. W latach 1975-1982 był zwierzchnikiem prałatury terytorialnej w Pontigny (Missionis Galliae seu Pontiniacensis).
30 czerwca 1979 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Leone I. Etchegaray brał udział w sesjach plenarnych Kolegium Kardynalskiego w Watykanie, a w 1981 został członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. W kwietniu 1984 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej, obejmując stanowisko prezydenta Papieskiej Komisji Iustitia et Pax oraz Papieskiej Rady Cor Unum; ze stolicy arcybiskupiej Marsylia zrezygnował rok później (13 kwietnia 1985). W listopadzie 1994 został powołany na prezydenta Centralnego Komitetu i Rady Prezydialnej Centralnego Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; w grudniu 1995 zrezygnował z prezydentury Rady Cor Unum, a w czerwcu 1998 z prezydentury Komisji Iustitia et Pax (po osiągnięciu wieku emerytalnego 75 lat).
W czerwcu 1998 został promowany do rangi kardynała-biskupa, otrzymał diecezję kardynalską Porto-Santa Rufina. Brał udział w IV konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, październik 1992), a także wielokrotnie reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze specjalnego wysłannika bądź legata; był m.in. legatem na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Seulu w październiku 1989. Angażował się w dyplomację Watykanu, mającą na celu zapobieżenie wojnie w Iraku; gościł w Bagdadzie w lutym 2003. Został m.in. uhonorowany doktoratem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu w belgijskim Louvain (grudzień 1998) oraz Nagrodą UNESCO im. Felixa Houphoueta-Boigny'ego (wieloletniego prezydenta Wybrzeża Kości Słoniowej) za zasługi na rzecz pokoju na świecie (marzec 2004, drugim laureatem nagrody został Wielki Mufti Bośni i Hercegowiny Mustafa Cedric).
Po ukończeniu 80. roku życia we wrześniu 2002 utracił prawo udziału w konklawe. Nie uczestniczył w wyborze Benedykta XVI (kwiecień 2005); 30 kwietnia 2005 został wicedziekanem Kolegium Kardynalskiego.
Link zewnętrzny:
