Rogowiak kolczystokomórkowy
Z Wikipedii
Rogowiak kolczystokomórkowy (łac. keratoacanthoma) - nowotwór skóry charakteryzujący się szybkim wzrostem i samoistnym ustępowaniem. Wywodzi się z komórek mieszka włosowego.
Spis treści |
[edytuj] Epidemiologia
Występuje częściej u mężczyzn, częściej wśród ludzi rasy białej, zwykle powyżej 50 roku życia.
[edytuj] Etiopatogeneza
Uważa się że do czynników indukujących powstanie rogowiaka należą:
- ekspozycja na dziegcie, oleje mineralne
- działanie promieni słonecznych
- mechaniczny uraz skóry
- immunosupresja.
[edytuj] Odmiany kliniczne
- rogowiak kolczystokomórkowy wieloogniskowy skupony (keratoacanthoma agregatum)
- rogoowiak kolczystokomórkowy olbrzymi (keratoacanthoma giganteum)
- drobnoguzkowy rozsiany rogowiak kolczystokomórkowy, odmiana Grzybowskiego (keratoacanthoma eruptivum).
[edytuj] Objawy i przebieg
Rogowiak kolczystokomórkowy objawia się jako kopulasty guz lub guzek, średnicy od 1 do kliku centymetrów, zazwyczaj pojedynczy, nie różniący się barwą od skóry otaczającej, niekiedy perlisty. W części środkowej guza znajduje się kraterowate zagłębienie wypełnione masami rogowymi. Zmiana powstaje na skórze niezmienionej, w przeciwieństwie do raków skóry. Najczęstsza lokalizacja to twarz, grzbiety rąk.
Przebieg jest wielomiesięczny, zwykle po półrocznym wzroście guza zmiana się samoistnie cofa z pozostawieniem zanikowej blizny. Bardzo rzadka odmiana rogowiaka, tzw. odmiana Grzybowskiego, charakteryzuje się mnogimi zmianami i bardzo przewlekłym przebiegiem.
[edytuj] Różnicowanie
[edytuj] Leczenie
Na ogół nie wymaga leczenia, ale konieczna jest biopsja i ocena histologiczna w celu potwierdzenia diagnozy. Metody leczenia to chirurgiczne usunięcie, łyżeczkowanie lub krioterapia. W przypadku nasilonych zmian poprawę uzyskuje się stosowaniem doustnych retinoidów.
[edytuj] Bibliografia
- Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.
- Feliks Wąsik, Eugeniusz Baran, Jacek Szepietowski Zarys dermatologii klinicznej. Wydawnictwo VOLUMED 1995 ISBN 83-85564-60-8.
