Słuch w terapii logopedycznej
Z Wikipedii
W terapii logopedycznej kluczową kwestią jest słuch. W logopedii wyróżniamy trzy rodzaje słuchu:
- Słuch fizyczny - zdolność słyszenia przez człowieka fal dźwiękowych o częstotliwości 16-50 000 Hz. Dane te u poszczególnych ludzi mogą się różnić (zwłaszcza z wiekiem).
- Słuch muzyczny - zdolność różnicowania i powtarzania podstawowych cech dźwięku: wysokości, barwy i siły (głośności).
- Słuch mowny - składa się nań słuch fonemowy (fonologiczny, fonematyczny) i słuch fonetyczny.
- Słuch fonemowy - umiejętność rozróżniania najmniejszych elementów składowych wyrazów, czyli fonemów. Fonemy rozróżniamy na zasadzie opozycji, np.: dźwięczność - bezdźwięczność, ustność - nosowość, miękkość - twardość
- Słuch fonetyczny - zdolność do rozróżniania różnych głosek w obrębie tego samego fonemu oraz zdolność spostrzegania cech prozodycznych mowy.
Gwarancją sukcesu w terapii jest określenie sprawności słuchowej pacjenta w zakresie wszystkich rodzajów słuchu i ewentualne usprawnianie tych funkcji, które okazują się zaburzone.
