Santi Gucci
Z Wikipedii
Santi Gucci (ur. ok. 1530 we Florencji, zm. 1599 w Mirowie) - architekt i rzeźbiarz pochodzenia włoskiego działający w Polsce.
Tworzył w stylu późnego renesansu oraz manieryzmu. Pochodził z florenckiej rodziny artystycznej. Uczył się u swojego ojca Caccia Bandinellego, artystą był też jego przyrodni brat, Francesco Camilliani. Gucci rozpoczął pracę w swym zawodzie we Włoszech w wieku 17 lat. Na jego styl oddziałały w dużym stopniu tradycje zarówno włoskie, jak i niderlandzkie. W 1558 roku pracował już w Polsce na zamku niepołomickim. W 1575 wymieniony został już jako budowniczy królewski, żonaty z Polką Katarzyną Górską. Tytuł serwitora królewskiego nosił Gucci zarówno za panowania króla Stefana Batorego, jak i po jego śmierci; był przy tym nie tylko tytularnym, ale i rzeczywistym artystą królewskim - kierował przebudową zamku dla króla Stefana w Łobzowie. W latach 1565-1585 pracował na zamku w Janowcu, w 1591 w Warszawie, gdzie pracował na służbie u kanclerza Jana Zamoyskiego. Był autorem projektu m.in. zamku Leszczyńskich w Baranowie Sandomierskim.
W latach 1594-1595 wykonał na zamównienie Anny Jagiellonki jedno z najwybitniejszych swych dzieł - nagrobek Stefana Batorego oraz stallę do jego kaplicy grobowej w katedrze wawelskiej. Prowadził pracownię kamieniarską w Pińczowie; tam też utrzymywał dobre stosunki z rodziną Myszkowskich. Pracownia ta działała również po jego śmierci, kształcąc nowych artystów i przedłużając tradycję charakterystycznego stylu gucciowskiego manieryzmu.
[edytuj] Bibliografia
- H. i S. Kozakiewiczowie Renesans w Polsce, Warszawa 1976
- Historia sztuki polskiej, t. II, Kraków 1965, red. T. Dobrowolski
