Shiro Ishii
Z Wikipedii
Shiro Ishii (石井四郎 Ishii Shirō, ur. 25 czerwca 1892, zm. 1959) – dowódca oddziału 731 Cesarskiej Armii Japońskiej podczas wojny chińsko-japońskiej.
Urodzony w ówczesnej wiosce Chiyoda w Dystrykcie Sanbu, w Prefekturze Chiba. Studiował medycynę na Cesarskim Uniwersytecie w Kioto. Był przypisany do pierwszego Szpitala Wojskowego i Wojskowej Szkoły Medycznej w Tokio w 1922 r. Za swoje osiągnięcia w pracy został skierowany na podyplomowe studia na Cesarskim Uniwersytecie w Kioto w 1924 r.
W 1928 r. Ishii rozpoczął swoją dwuletnią podróż po świecie zachodnim. Podczas swych podróży interesował się efektami działania broni biologicznej i chemicznej oraz ich rozwojem podczas I wojny światowej i w późniejszym okresie. Wyniki jego badań pozwoliły mu na zdobycie poparcia Ministra Wojny Sadao Araki.
W 1932 r. rozpoczął wstępne eksperymenty.
W 1935 został sformowany Oddział 731 – jednostka zajmująca się bronią biologiczną pod przykrywką jednostki uzdatniającej wodę. Gen. Ishii nadzorował budowę dużego kompleksu dla jednostki – ponad 150 budynków na 6 km² niedaleko miasta Harbin w Chinach.
W 1942 r. Shiro Ishii rozpoczął testy z bronią biologiczną i konwencjonalną na chińskich żołnierzach i cywilach. Dziesiątki tysięcy ofiar zmarło na dżumę, cholerę, z powodu wąglika i innych chorób. Jego oddział przeprowadzał również eksperymenty paramedyczne takie jak wiwisekcje, aborcje oraz wywoływanie udarów i zawałów serca.
W 1945 r. japońscy żołnierze wysadzili siedzibę oddziału 731 w ostatnich dniach wojny na Pacyfiku. Ishii wydał rozkaz zamordowania pozostających przy życiu więźniów by zatrzeć ślady eksterminacji.
Od 3000 do 10 000 ofiar eksperymentów zmarło w wyniku działań Oddziału 731.
W 1946 dowództwo Armii Stanów Zjednoczonych zawarło układ z dowódcami oddziału 731 gwarantujący im nietykalność w zamian za wyniki badań nad zastosowaniem broni biologicznej i chemicznej.
Prawda wyszła na jaw w 1989 r., gdy odkryto ciała podczas prac budowlanych w Japonii.
