SIAI-Marchetti S.211
Z Wikipedii
SIAI-Marchetti S.211 (oznaczony również jako Aermacchi S-211) – włoski odrzutowy wojskowy samolot szkolno-treningowy, opracowany i zbudowany w 1981 roku w włoskiej wytwórni lotniczej SIAI-Marchetti.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pod koniec lat siedemdziesiątych biurze konstrukcyjnym włoskiej wytwórni SIAI-Marchetti przystąpiono do opracowania nowego samolotu szkolno-treningowego o napędzie odrzutowym. Z założenia miał to być samolot znacznie lżejszy od stosowanych w lotnictwie wojskowym tego typu samolotów.
Makietę w skali 1 : 1 samolotu, który oznaczono jako SIAI-Marchetti S.211, pokazano po raz pierwszy w 1979 roku w czasie Międzynarodowego Salonu Lotniczego w Paryżu, a budowę pierwszego prototypu zakończono na początku 1981 roku. Pierwszy lot samolotu odbył się w dniu 10 kwietnia 1981 roku.
W lotach próbnych samolot S.211 wykazywał dobre właściwości lotnicze, ale także konieczność zmian w konstrukcji płatowca. Po dokonaniu zmian konstrukcyjnych w samolocie zbudowano drugi prototyp, który oblatano jesienią 1981 roku. Również ten prototyp wykazał potrzebę zmian konstrukcji, w związku z tym opierając się na doświadczeniach dwóch prototypów zbudowano trzeci, który został oblatany wiosną 1983 roku. Prototyp ten stał si wzorcowym samolotem do budowy wersji seryjnej samolotu SIAI-Marchetti S.211.
Samolot SIAI-Marchetti S.211 dzięki zastosowaniu do wykonania ok. 60 % powierzchni zewnętrznych z kompozytów jest samolotem o bardzo małej masie własnej. Charakteryzuje się wieloma zaletami, należą do nich: wysoki komfort, dobra widoczność z kabiny, zarówno z miejsca instruktora, jak i ucznia, wysoki poziom bezpieczeństwa lotu, prostota konstrukcji, duża jej trwałość i niezawodność oraz dobre własności pilotażowe, wysoki standard wyposażenia elektornicznego, napęd za pomocą turbinowego silnika dwuprzepływowego o małym zużyciu jednostkowym paliwa i niskim poziomie hałasu. W samolocie można zastosować wielowariantowe uzbrojenie, co umożliwia prowadzenie w szerokim zakresie naukę i treningi w posługiwaniu się bronią oraz w określonych warunkach działań bojowych.
W związku z tymi zaletami kilka państw złożyło zamówienia na ich zakup. W 1983 roku rozpoczęto ich produkcję seryjną w zakładach Aermacchi, należących do koncernu SIAI-Marchetti. Przy czym w przypadku Singapuru, który zamówił największą ich ilość, część została zmontowana w zakładach Singapore Aircraft Industries z części dostarczonych przez wytwórnie włoską, podobnie na Filipinach składano ten samolot w wytwórni Philippine Aerospace Development Corporation.
Produkcję zakończono w 1987 roku, zbudowano łącznie 59 samolotów w wersji S.211 oraz 1 samolot w wersji S.211A.
W 2004 roku rozpoczęto produkcję samolotu oznaczonego jako Aermacchi M-311, który jest unowocześnioną wersją samolotu S.211
[edytuj] Wersje samolotu
- S.211 – wersja podstawowa, dwumiejscowy odrzutowy samolot szkolno-treningowy
- S.211A – wersja rozpoznawczo-szturmowa, jednomiejscowa, zbudowano tylko jeden egzemplarz w 1986 roku.
- M-311 – wersja szkolno-treningowa, budowana od 2004 roku
[edytuj] Użycie w lotnictwie
Samoloty od 1984 roku były dostarczane systematycznie do lotnictwa państw, które je zamówiły. Samoloty S.211 znajdują się na wyposażeniu lotnictwa wojskowego Singapuru (30 sztuk, z tego 24 zmontowane w Singapurze), Filipin (19, z tego 15 zmontowane na Filipinach), Ugandy (4 sztuki) oraz Haiti (4 sztuki). Samoloty z lotnictwa Haiti zostały w późniejszym okresie sprzedane osobom cywilnym.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot SIAI-Marchetti S.211 jest dwumiejscowym samolotem szkolno-treningowym, grzbietopłatem o konstrukcji metalowej półskorupowej. Podwozie trójpodporowe wciągane w locie. Kabina ciśnieniowa, z dwoma fotelami umieszczonymi jeden za drugim. Pierwszy ucznia a drugi instruktora, przy czym fotel instruktora jest położony o 0,28 m wyżej od fotelu ucznia. Fotele wyrzucane w locie. Osłona kabiny jednoczęściowa otwierana na bok.
Napęd: jeden dwuprzepływowy odrzutowy silnik turbinowy. Zapas paliwa w zbiornikach integralnych samolotu w płacie 650 l i zbiornik kadłubowy 550 l wynosi łącznie 800 l.
Wyposażenie samolotu:
- dwie radiostacje
- układ nawigacyjny TACAN
- system lądowania według przyrządów VOR/ILS
- komputer nawigacyjny
- radiowysokościomierz
- system identyfikacji „swój – obcy”
- stacja radiolokacyjna typu dopplerowskiego
- system ostrzegania o opromieniowaniu przez obce stacje radiolokacyjne
- elektroniczny system zakłóceń
- kamera telewizyjna i magnetofon do zapisu głosu z taśmą wystarczającą na 1 godzinę
- celownik Saab RGS.2 (szwedzki) lub Ferranti (angielski)
Uzbrojenie podwieszane na 4 węzłach pod skrzydłami w różnych wariantach. Łączna maksymalna masa uzbrojenie wynosi 660 kg.
Warianty uzbrojenie:
- zasobniki z bronią lufową (pojedyncze lub podwójne karabiny maszynowe kal. 7,62 mm, względnie karabiny maszynowe kal. 12,7 mm albo działka kal. 20 mm)
- zasobniki z niekierowanymi pociskami rakietowymi kal. 50 mm lub 100 mm
- zasobniki zrzucane
- bomby ćwiczebne i bojowe o masie do 150 kg, bomby lub zasobniki z napalmem o masie do 300 kg
- zasobniki z aparaturą fotograficzną (4 aparaty i aparatura na podczerwień)
- kasetowe środki bojowe (małe bomby kal. 74 mm)
- podwieszane zbiorniki paliwa 2 x 350 l
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne samolotu SIAI-Marchetti S.211
- Napęd: 1 dwuprzepływowe silnik turbinowy Pratt & Whitney Canada JT15D-4C o ciągu 1112 daN
- Wymiary:
- rozpiętość: 8,43 m
- długość: 9,31 m
- wysokość: 3,80 m
- powierzchnia nośna: 12,60 m²
- Masa:
- własna: 1645 kg
- całkowita startowa łącznie z uzbrojeniem: 3100 kg
- Osiągi:
- prędkość
- maksymalna: 667 km/h
- przelotowa: 500 km/h
- prędkość wznoszenia: 21,0 m/s
- pułap: 12 200 m
- zasięg:
- maksymalny: 2483 km
- długotrwałość lotu z 30 min rezerwą paliwa: 3 godz. i 50 min.
- prędkość
- Załoga: 2 (uczeń i instruktor)
