Skarb z Witaszkowa
Z Wikipedii
Wieś Witaszkowo weszła do światowej historii jako miejsce odkrycia słynnego scytyjskiego skarbu z Vettersfelde (obecnie Witaszkowa), który znaleziony został w roku 1882 i obejmował złote okucie gorytosu w kształcie ryby, której ciało wypełnione jest przedstawieniami innych zwierząt, akinakes wraz z pochwą zdobioną również ornamentyką zwierzęcą, naszyjnik, naramiennik, osełka w złotej oprawce i inne przedmioty datowane na ok. 500 r. p.n.e. Większość tych znalezisk znajduje się obecnie w Berlinie w Antikensammlung; część, która przed wojną znajdowała się w muzeum w Guben, zaginęła w czasie wojny lub po jej zakończeniu; w Polsce znajduje się kilka kopii złotej ryby, która jest jednym z najbardziej znanych i najczęściej wspominanych znalezisk archeologicznych w Europie.
Archeolodzy polscy po drugiej wojnie światowej bezskutecznie usiłowali zidentyfikować miejsce znalezienia tego depozytu scytyjskiego. Dopiero w roku 2001 amerykański archeolog Louis D. Nebelsick wraz z prof. UKSW dr. hab. Zbigniewem Kobylińskim, dzięki studiom nad archiwalnymi mapami oraz badaniom geofizycznym i wykopaliskowym ustalili, gdzie w rzeczywistości depozyt ten był ukryty. W wyniku wykopalisk prowadzonych w tym miejscu przez Instytut Archeologii i Etnologii PAN, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Urząd ds. Archeologii Saksonii w latach 2001-2004 udało się stwierdzić, że skarb ten stanowił wotywny depozyt związany z kultem źródła wody.
Linki zewnętrzne
