Spóźnieni kochankowie

Z Wikipedii

Spóźnieni kochankowie - powieść napisana w 1991r. (w Polsce w 1993r.) przez jednego z najbardziej cenionych pisarzy świata publikującego pod pseudonimem William Wharton. Składa się z trzynastu rozdziałów, który każdy jest zakończony krótkim podsumowaniem danych wydarzeń narracji spotkanej kobiety, są to tzw. "Marzenia w mroku". Fabuła osadzona jest w 1975r. pomiędzy kwietniem a listopadem. Powieść zadedykowana została żonie autora - Rosemary Wharton. Książka jest subtelną opowieścią o dwojgu ludzi, którzy spotkawszy się pewnego dnia przez najzwyklejszy przypadek, stają się dla siebie nieodłączną częścią życia. Spędzając ze sobą coraz więcej czasu, aż ich znajomość zamienia się w przyjaźń, a nawet w romans.

Amerykański biznesmen Jack (choć naprawdę ma na imię John), po rozwodzie ze swoją żoną Lorrie ( z powodu romansu z Didierem), postanawia wyjechać do Paryża i oddać się swojemu ukochanemu hobby, jakim jest malowanie. Paryż to dla niego miejsce gdzie, jak sądzi, odnajdzie sens swojego życia na nowo, a malarstwo jest dla niego najlepszym pomocnikiem. Pewnego dnia malując kościół Saint-German-des-Prés doświadcza małego zderzenia z kobietą. Po chwili zauważa, że jest niewidoma. Nawiązując rozmowę usuwa swoje "dzieło sztuki spontanicznej" na płaszczu kobiety powstałe w wyniku zetknięcia się z farbami. Następnego dnia okazuje się, ze Mirabelle ma również swoją pasję, a jest to opiekowanie się gołębiami, które obsiadają codziennie pomnik Denisa Diderota. Towarzysz jest oczami Mirabelle i opisuje jej każdego gołębia słowami artysty, aby ta mogła zapamiętać i wiedzieć jak jej ulubieńcy wyglądają. Jacques (tak Mirabelle nazywa Jacka) nawiązuje znajomość, dzięki której po pewnym czasie składa Mirabelle wizytę w jej domu na ulicy Rue des Ciseaux 5. Pierwsze jego spostrzeżenie było niezbyt miłe, ponieważ wszędzie żarówki były przepalone, a więc cały dom tonął w ciemnościach. Mimo to Jacques zadomowił się u Mirabelle i później nawet się do niej przeprowadza. Zanim jednak do tego nastąpiło, razem malują obrazy. Są to dzieła przedstawiające obrazy, które Mirabelle zachowała w swojej pamięci z dzieciństwa, gdy jeszcze widziała. Jacques dostaje również od niej zlecenie, aby namalować jej portret. Już na pierwszym obiedzie (déjeuner) tworzy się między nimi pewna więź. Udekorowaniem jej jest kieliszek likieru, które przysłał Mirabelle jej ojciec tuż przed śmiercią - Poire William (z gruszką w środku). W kolejnych rozdziałach znajomość Mirabelle i Jacques'a coraz bardziej zaczyna się zawiązywać, aż w końcu postanawia u niej zamieszkać. W drodze rewanżu proponuje odnowić jej mieszkanie. W tym czasie Mirabelle poznaje historię Jacques'a, jak zaczął żyć jak kloszard, co robił przedtem, ona również opowiada mu swoją opowieść życia, o tym jak straciła wzrok, jak opuścili ją wszyscy najbliżsi i jak bardzo czuje się samotna. Ta wymiana doświadczeń powoli ich zbliża, aż pewnej nocy Mirabelle przychodzi do Jacques'a w nocy. W ten sposób rozpoczyna się ich romans, który jest próbą pokazania jej tego, czego nie miała możliwości doświadczyć wcześniej. Pewnej nocy Mirabelle przełamuje swój strach i postanawia przeżyć swoje pierwsze miłosne uniesienie właśnie z Jacques'em. Rano Jacques zdziwiony, że Mirabelle siedzi przy łóżku i wpatruje się w obrazy, które razem namalowali, a wisiały na ścianie. Okazuje się, że odzyskała wzrok, jednak widzi tylko obrazy, nic poza tym. W między czasie Mirabelle odkrywa przed Jacques'em swoje inne umiejętności, jak gra na klawesynie czy nauka języków obcych tylko z kaset. Koncerty na klawesynie sprawiają i jej i jemu wiele radości i jeszcze bardziej sprawiają, że czują się ze sobą nierozłączni. Gdy nadchodzi noc, podczas której Mirabelle zaczęła widzieć Jacques'a to była prawdziwa rozkosz dla obydwojga. Jednak rankiem następnego dnia okazuje się, że Mirabelle nie żyje. Jacques nie może w to uwierzyć, jednak po jakimś czasie godzi się z faktami. Najważniejsze było dla niego to, że umarła szczęśliwa tak jak żyła. Postanawia wrócić do Minneapolis, do rodziny, jednak uprzednio zanosi ciało Mirabelle na więżę kościoła, który uprzednio namalował. Tam wysoko pod nieboskłonem, złożył jej ciało, aby na zawsze była blisko swoich przyjaciół gołębi. Wokół jej ciała ułożył martwe gołębie, niczym orszak, oraz jej rzeźby. Tak Mirabelle na zawsze pozostała blisko Jacques'a poprzez jego obrazy, oraz blisko swych wiernych latających przyjaciół...