Spadkobierca
Z Wikipedii
Spadkobierca - podmiot, na który przechodzi ogół praw i obowiązków osoby zmarłej.
Spadkobierca testamentowy - powołana do spadku na podstawie testamentu osoba fizyczna lub osoba prawna albo też dziecko poczęte nie urodzone w chwili otwarcia spadku pod warunkiem, że urodzi się żywe.
Spadkobierca ustawowy - podmiot powołany do spadku na mocy odpowiednich ustaw, w przypadku gdy spadkodawca nie pozostawił ważnego testamentu, albo gdy osoby powołane do spadku nie chcą lub nie mogą być spadkobiercami.
Spadkobiercami ustawowymi są:
- małżonek
- zstępni – dzieci, wnuki, prawnuki, etc.
- wstępni - rodzice, dziadkowie, pradziadkowie, etc.
- rodzeństwo i zstępni rodzeństwa
- gmina ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy
- Skarb Państwa
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy (tzw. otwarcie spadku). Spadkobierca może spadek przyjąć wprost bądź z dobrodziejstwem inwentarza albo odrzucić, składając w tej kwestii odpowiednie oświadczenie przed sądem lub notariuszem w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się, iż został do spadku powołany.
- W razie prostego przyjęcia spadku spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe bez ograniczenia.
- W razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku.
Spadkobiercą nie może być:
- osoba fizyczna, która nie żyje w chwili otwarcia spadku
wyj. nasciturus
- osoba prawna, która w tym czasie nie istnieje
wyj. fundacja ustanowiona w testamencie, gdy zostanie wpisana do rejestru w ciągu 2 lat od ogłoszenia testamentu
