Spencer Gore
Z Wikipedii
Spencer William Gore (ur. 10 marca 1850 w Londynie, zm. 19 kwietnia 1906 w Ramsgate, Kent), tenisista brytyjski, pierwszy zwycięzca Wimbledonu.
19 lipca 1877 został pierwszym mistrzem turnieju wimbledońskiego, pokonując w finale Williama Marshalla. Wygrał decydujący mecz 6:1, 6:2, 6:4, demonstrując ofensywny styl gry. Dysponował dobrym serwisem i jako jeden z pierwszych tenisistów dążył do kończenia akcji wolejami, co stanowiło zaskoczenie dla rywali. Podobnemu stylowi gry sprzyjała odmienna od współczesnej wysokość siatki (około półtora metra z boku). Pokonany przez Gore'a w półfinale C. G. Heathcote nazwał rywala "najlepszym graczem roku o serwisie bez porównania urozmaiconym niż innych graczy".
Rok później zgodnie z regulaminem jego występ został ograniczony do tzw. challenge round, czyli meczu w obronie tytułu z przeciwnikiem wyłonionym w turnieju pretendentów (all-comers). Jego rywalem został Frank Hadow, który znalazł sposób na ofensywną taktykę Gore'a, stosując loby. Hadow wygrał 7:5, 6:1, 9:7.
Gore porzucił wkrótce tenis, uważając, że sport ten nie ma większej przyszłości, gdyż jest zbyt skomplikowany by zainteresować widza. W latach 1874-1879 występował w reprezentacji Anglii w krykiecie. Nie był spokrewniony z późniejszym trzykrotnym mistrzem Wimbledonu, Arthurem Gore.
Źródła:
- Zbigniew Dutkowski, T - jak tenis, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1979
