Splątanie
Z Wikipedii
Splątanie – zaburzenia świadomości o etiologii egzogennej przejawiające się głębokimi zmianami świadomości. Zwykle jest to przejaw ciężkiej dysfunkcji mózgu. Występuje w przebiegu niewydolności krążenia mózgowego, infekcjach, zatruciach, zaburzeniach metabolicznych (cukrzyca, uszkodzenie wątroby, nerek), czasem jako powikłanie przebiegu psychoz endogennych (mania, katatonia).
Spis treści |
[edytuj] Objawy i cechy istotne do rozpoznania
- Zaburzenia toku myślenia (inkoherencja, splątanie).
- Głębokie przymglenie świadomości z całkowitą utratą kontaktu i dezorientacją.
- Pobudzenie ruchowe "w obrębie łóżka".
- Zdarzają się: nieprecyzyjne, zmienne omamy i urojenia.
Splątanie narasta i ustępuje stopniowo, trwać może długo (tygodnie, niekiedy miesiące), po przeminięciu - niepamięć całkowita.
[edytuj] Leczenie
W pierwszym rzędzie powinno dotyczyć choroby podstawowej, której przejawem jest splątanie. W przypadku podniecenia ruchowego stosuje się klometiazol, tiapryd, BZD, hydroxyzynę, neuroleptyki w małych i śrenich dawkach (pochodne fenotiazyny). Odżywianie i nawadnianie pacjenta.
[edytuj] Miejsce leczenia
Najczęściej oddział psychiatryczny, gdy splątanie jest powikłaniem psychoz endogennych. W innych przypadkach może zachodzić konieczność hospitalizacji w szpitalu ogólnym.
[edytuj] Bibliografia
- "Zasady rozpoznawania i leczenia zaburzeń psychicznych" S. Pużyński i M.Beręsewicz.
