Sygnatura akt
Z Wikipedii
Sygnatura akt to alfanumeryczne oznaczenie akt danej sprawy rozpoznawanej przez sąd, a także przez inny organ władzy publicznej. Oznaczenie to służy jako identyfikator sprawy i jednocześnie zawiera w sobie najważniejsze informacje o rodzaju sprawy i trybie postępowania.
W sądach powszechnych zasady ustalania sygnatury akt określa Instrukcja sądowa[1].
Ogólne zasady tworzenia sygnatury ustala § 31 ust. 1 Instrukcji[1]. Zgodnie z nim, sygnatura składa się z:
- cyfry rzymskiej, określającej wydział danego sądu, w którym sprawa się toczy;
- jeżeli wydział dzieli się dodatkowo na sekcje, to dodaje się cyfrę arabską określającą daną sekcję;
- oznaczenia repertorium (ewentualnie wykazu);
- numeru porządkowego, pod jakim dana sprawa została zarejestrowana w repertorium w danym roku;
- ostatnich dwóch cyfr oznaczenia roku, w którym akta zostały założone - po znaku łamania „/”.
Przykładowo sygnatura akt I 2 C 24/97 (albo: I.2.C.24/97) oznacza sprawę rozpoznawaną przez wydział I danego sądu, zarejestrowaną w repertorium „C” (z czego wynika, że jest to sprawa cywilna rozpoznawana w procesie) pod pozycją 24, zaś akta sprawy zostały założone w 1997 roku (rok 1897 nie wchodzi w rachubę).
Jak wynika z powyższego, dla pełnej identyfikacji sprawy konieczna jest wiedza, jaki sąd ją rozpoznaje, gdyż sygnatury mają charakter niepowtarzalny jedynie w ramach jednego sądu i w okresie 100 lat. Ostatnie zastrzeżenie nie dotyczy jedynie numeracji ksiąg wieczystych, ponieważ te rejestrowane są w repertorium „Kw” z zachowaniem ciągłości numeracji w ramach danego sądu, bez względu na rok.
[edytuj] Przypisy
Przeczytaj zastrzeżenia dotyczące pojęć prawniczych.
