Szrapnel
Z Wikipedii
Szrapnel (od nazwiska wynalazcy, angielskiego generała-majora Henry'ego Shrapnela) - pocisk artyleryjski używany do rażenia ludzi. Zawierał lotki (np. w postaci ołowianych kulek lub strzałek), wyrzucane z pocisku za pomocą ładunku prochowego, przy wykorzystaniu zapalnika czasowego. Wynaleziony został w 1803, po raz pierwszy użyto go w 1804 podczas walk w Surinamie. Był w użyciu do czasów I wojny światowej, kiedy został zastąpiony pociskami odłamkowymi o działaniu rozpryskowym.