Szybkie czytanie

Z Wikipedii

Szybkie czytanie jest jedną z metod czytania, która dzięki zastosowaniu prostych lub nieco bardziej skomplikowanych technik oraz zestawów ćwiczeń, umożliwia zwiększenie szybkości czytania. Szybkość czytania można określić jako stosunek liczby przeczytanych słów do czasu, w jakim je przeczytaliśmy.

Współcześnie przeciętna szybkość czytania w Polsce kształtuje się na poziomie około 200-240 słów na minutę przy poziomie zrozumienia tekstu około 50-70%. Jest ona charakterystyczna dla osób o średnim wykształceniu, ale nie można mówić tu o jakiejś regule. Wiadomo, że osoby czytające dużo będą miały średnią prędkość czytania większą od osób czytających mniej, rzadko kiedy jednak przekracza ona 400 słów na minutę.

Spis treści 1 Kursy szybkiego czytania 2 Reklama szybkiego czytania 3 Badania 4 Linki zewnętrzne 5 Satyra 6 Zobacz też 7 referencje

[edytuj] Kursy szybkiego czytania

Kursy szybkiego czytania mają za zadanie:

• wyeliminować fonetyzację, która wg niektórych znawców tematu ogranicza prędkość czytania;
• zwiększyć pole widzenia;
• eliminować regresję;
• zmniejszyć czas pomiędzy kolejnymi fiksacjami oczu;
• nauczyć używania wskaźnika przy czytaniu;
• nauczyć form treningu zwiększających szybkość czytania;
• zapoznać z czynnikami sprzyjającymi szybkiemu czytaniu.

[edytuj] Reklama szybkiego czytania

Jest wiele firm, które obiecują nauczenie czytania 1000 słów (albo więcej) na minutę, jednak praktycznie każda książka podaje inne powody uzasadniające fakt, że szybkie czytanie działa i opisujące jak działa. Autorzy niektórych kursów przyznają, że szybkie czytanie powinno być używane tylko do przeglądania artykułów w gazetach, zaś nie powinno być używane do jakiegokolwiek uczenia się. Inni twierdzą, że jest to rewolucyjna metoda, która nie tylko zwiększa (zamiast zmniejszać) zrozumienie tekstu, ale też zwiększa iloraz inteligencji oraz poprawia pamięć i koncentrację.

Większość kursów szybkiego czytania zgadza się, że subwokalizacja powinna być usunięta i że jest wrogiem czytania (co jest całkowicie błędne, jak udowodniły empirystyczne badania). Jedni mówią, że powinno się subwokalizować słowa klucze. Inni że są 2 typy subwokalizacji a tylko 1 przeszkadza w uczeniu się.

Kursy szybkiego czytania mają różne nastawienie co do zrozumienia. Jedni mówią, że zrozumienie jest ważne w szybkim czytaniu, inni zaś że szybkie czytanie podniesie zrozumienie (nigdy nie mówią dlaczego, a jak mówią, to dają pseudonaukowe podwody, jak np. "zrozumienie się podniesie, ponieważ mózg będzie się bardziej koncentrował na pracy, a przez to więcej zrozumie"). Jeszcze inni twierdzą, że 90% tekstu czytanego nie jest ważne dlatego zrozumienie tej części nie ma znaczenia. Kolejna grupa jest zdania, że w czasie kursu szybkiego czytania zrozumienie nie jest ważne - najczęściej argumentując to tym, że na takich kursach trenuje się szybkość, a nie zrozumienie.

Niektóre kursy szybkiego czytania mówią, że informacje będą ominięte w czasie szybkiego czytania zupełnie tak jak w przemykaniu przez tekst. Inne kursy szybkiego czytania mówią, że cały tekst jest absorbowany tylko na poziomie podświadomym. Terminologia taka jak regresja albo subwokalizacja jest używana by udowodnić słuszność metody szybkiego czytania, jednak nie ma żadnych empirystycznych dowodów by udowodnić słuszność takich stwierdzeń.

Można też dodać że firmy zajmujące się szybkim czytaniem mają dość ciekawy sposób marketingu:

Tutaj szkoła twierdzi, że ich kursant (Katarzyna Sobolewska) jest obecnym rekordzistą Guinessa.

Howard Berg twierdzi, że on jest rekordzistą Ginessa.

Ed Stachar twierdzi, że on wytrenował teraźniejszego rekordzistę Guinessa.

I to tylko podstawowe przykłady. W praktyce co druga szkoła stwierdzi, że ich uczeń albo dyrektor szkoły jest aktualnie najszybciej czytającym na świecie (oczywiście nie jest możliwe znalezienie żadnego z nich w książce rekordów).

[edytuj] Badania

Według badań przeprowadzonych m.in. przez NASA, najlepszą dla zrozumienia szybkością czytania jest około 200 słów na minutę lub więcej, ale do pewnej granicy - mianowicie do około 400 słów na minutę. Gdy przekraczamy tę szybkość zaczynamy czytać wybiórczo i umyka nam pewna część tekstu, gdyż oczy prześlizgują się nad pewnymi partiami nie asymilując ich. Ten sposób czytania nazywa się przemykaniem lub z angielskiego skimirowaniem.

Mianowicie wzięto grupę ludzi czytających normalnie, absolwentów kursów szybkiego czytania oraz ludzi czytających normalnie, lecz szybko przemykających przez tekst. Wyniki pokazały, że ludzie którzy nie przeszli żadnego specjalnego kursu i tylko szybko przemykali przez tekst wykazali większe zrozumienie (i szybkość) niż ludzie po kursie. Przewodniczący eksperymentu tłumaczył to tym, iż ludzie szybko czytający zostali pozbawieni zdolności oceniania stopnia zrozumienia przez "śpiewanie w czasie czytania" i inne metody mające sprawić by osoba szybko czytała.

W kolejnym badaniu przedstawiono dwa nielogicznie wymieszane teksty do przeczytania osobie "szybko czytającej". Chociaż tekst był kompletnie bez sensu osoba twierdziła, że zrozumiała wszystko, a jednocześnie dobrze jej poszło "na teście zrozumienia" z tego tekstu. (Wynik 50%, czyli taki sam jaki inne osoby szybko czytające osiągają we wszystkich tekstach)

Badania nad subwokalizacją lub wewnętrzną artykulacją pokazują, że jest to naturalny proces który pomaga w zrozumieniu tekstu i jest wręcz niezbędny by zrozumieć prozę albo bardziej skomplikowaną literaturę. Subwokalizacja spowolni czytanie tylko jeżeli przy subwokalizacji dana osoba rusza ustami albo językiem. Można też dodać, że całkowicie usunięcie subwokalizacji jest niemożliwe, co wykazały badania nad mózgiem.

Badania, które zostały przeprowadzone nad ekspertami szybkiego czytania, którzy mówili, że umieją czytać 1000 słów na minutę z pełnym zrozumieniem pokazały, że ich stwierdzenia były fałszywe. Nawet szybkości czytania 1000-2000 słów na minutę w najlepszym wypadku dają zrozumienie około 50% albo niżej. Dodatkowo gdy dano szybko czytającym osobom do czytania paragraf tekstu, który się składał z 2 paragrafów zmieszanych nie tylko szybko czytający nie zauważyli, że składał się z 2 paragrafów zmieszanych razem ale też stwierdzili że całkowicie zrozumieli tekst.

Kolejne badanie nad szybkim czytaniem pokazało, że ludzie szybko czytający najczęściej bardzo słabo oceniają swoje własne zrozumienie tekstu jeżeli są porównani do normalnych ludzi, którzy tylko przemykają przed tekstem (Ally i Bacon 1987). Grupa przemykających była lepsza w wyciąganiu detali z tekstu niż osoby szybko czytające. Można zarzucić ćwiczeniom szybkiego czytania, że eliminują naturalną możliwość oceniania zrozumienia i prowadzą by czytający przyjęli bardzo wiele złych teorii na temat czytania (Ally i Bacon 1987)

Eksperci generalnie radzą, żeby nie uczestniczyć w takich kursach. Przemykanie przed tekstem może być bardzo łatwo nauczone bez drogich kursów, a metody szybkiego uczenia są w całości dostępne za darmo na stronach internetowych.

Badania empirystyczne przeprowadzone przez psychologów pokazały, że zrozumienie jest optymalne przy szybkościach czytania około 250 - 350 słów na minutę. Według nich jest to stała dla wszystkich kompetentnie czytających (można też dodać, że najczęściej "szybko czytający" kiedy normalnie czytają nie mają żadnej poprawy w swoim normalnym czytaniu). Badania przeprowadzone nad kursami szybkiego czytania pokazały, że one tylko uczą ograniczonego typu przemykania przez tekst. Przemykania można łatwo się nauczyć i nie potrzeba wydawać pieniędzy na drogie kursy. Jako nawyk czytania jest nieodpowiedni do uczenia się lub do czytania ze zrozumieniem.

Istnieje jeszcze forma czytania zwana czytaniem fotograficznym, gdzie szybkość jest ograniczona jedynie przez konieczność obracania stron tekstu - asymilacja jego treści następuje błyskawicznie po jednym spojrzeniu na niego. Nie ma jednak konkretnych badań potwierdzających lub obalających tę technikę.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Szybkie czytanie (darmowy kurs szybkiego czytania)

[edytuj] Satyra

Woody Allen zrobił satyryczny żart na temat szybkiego czytania "Brałem udział w kursie szybkiego czytania, przeczytałem nawet "Wojnę i Pokój" w 20 minut, tam jest mowa o Rosji."

[edytuj] Zobacz też

• subwokalizacja

[edytuj] referencje

• Allyn & Bacon, (1987) The Psychology of Reading and Language Comprehension. Boston
• Buzan (2000) The Speed Reading Book. BBC Ltd
• Carver, R.P-Prof(1990) Reading Rate: A Comprehensive Review of Research and Theory. (1990)
• Carver, R. P. (1992). Reading rate: Theory, research and practical implications. Journal of Reading, 36, 84-95.
• Cunningham, A. E., Stanovich, K. E., & Wilson, M. R. (1990). Cognitive variation in adult college students differing in reading ability. In T. H. Carr & B. A. Levy (Eds.), Reading and its development: Component skills approaches (pp. 129-159). New York: Academic Press.
• Harris and Sipay (1990) How to Increase Reading Ability. Longman
• FTC Report (1998) [1] [2]
• Homa, D (1983) An assessment of two “extraordinary” speed-readers. Bulletin of the Psychonomic Society, 21(2), 123-126.
• Nell, V. (1988). The psychology of reading for pleasure. Needs and gratifications. Reading Research Quarterly, 23(1), 6-50
• Perfetti (1995) Reading Ability New York:Oxford University Press
• Scheele, Paul R (1996) The Photoreading Whole Mind System
• "Speed Reading Made EZ" Usenet post [3], part of the alt.self-improve FAQ
• Abela (2004) Black Art of Speed Reading lecture notes
• Whitaker (2005) Speed Reading Wikibooks
• Arvin Vohra Education (2005) Rapid Analytical Reading Announcement [4]