Technika lewaluaska
Z Wikipedii
Technika lewaluaska - nazwa tej techniki pochodzi od eponimicznego stanowiska Levallois-Perret przedmieścia Paryża.
Cechą charakterystyczną tej techniki jest konieczność wykonania wielu prac pośrednich, które mają na celu takie uformowanie rdzenia by jednym odbiciem uzyskać jeden odłupek o zamierzonym pożądanym przez wytwórce kształcie. Mamy tu do czynienia z zaprawianiem rdzenia, które dotyczyło głównie odłupni rdzenia. Odłupki lewaluaskie w swojej formie mogą mieć formę zbliżoną do owalu bądź do trójkąta mamy wówczas do czynienia ostrzami lewaluaskimi. Z rdzeni lewaluaskich uzyskać można także odłupki o bokach równoległych czyli wióry lewaluaskie. Technikę lewaluaską znana jest w rozwiniętej kulturze aszelskiej, ale jej główny rozwój przypada na okres środkowego paleolitu.
