Transaction Language 1

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

TL1 (ang. Transaction Language 1, pol. Język transakcyjny 1) jest szeroko używanym w telekomunikacji protokołem zarządzania, mimo, że już nie jest rozwijany (jest protokołem typu "legacy"). Jest niezależnym od producenta i od technologii językiem MML (Man-Machine Language), i znajduje szerokie zastosowanie w zarządzaniu sieciami optycznymi (SONET) oraz infrastrukturą szerokopasmowego dostępu do sieci w Ameryce Północnej. Jest zdefiniowany w GR-831 przez Bellcore (obecnie Telcordia Technologies).

Spis treści

1 Historia
2 Charakterystyka języka TL1
- 2.1 Komunikaty TL1
- 2.2 Struktura komunikatu TL1

[edytuj] Historia

TL1 został stworzony w Bellcore w roku 1984, jako standard komunikacji człowiek-maszyna, z przeznaczeniem do zarządzania elementami sieci dla Regional Bell Operating Companies (RBOC). Bazuje na standardach języków człowiek-maszyna serii Z.300. TL1 został napisany jako standardowy protokół zrozumiały zarówno dla maszyn, jak i człowieka, by zastąpić różne protokoły oparte na kodowaniu ASCII używane przez producentów elementów sieciowych. Jest rozbudowywalny, zatem można włączać w niego komendy właściwe dla urządzeń konkretnej firmy.

Systemy OSS Telcordia, takie jak NMA (Network Monitoring and Analysis), używay TL1 jako protokołu zarządzania elementami EMS Element management system. To sprawiło, że producenci elementów sieciowych implementowali TL1 w swych urządzeniach.

[edytuj] Charakterystyka języka TL1

[edytuj] Komunikaty TL1

Język TL1 składa się z zestawu komunikatów. Są 4 rodzaje komunikatów:

Komunikat wejścia - wysyłany przez użytkownika, bądź OSS,
Komunikat wyjścia/odpowiedź - komunikat elementu sieciowego, wysyłany w odpowiedzi na wiadomość wejściową,
Potwierdzenie - potwierdza otrzymanie komunikatu wejściowego TL1 i jest wysyłane, jeśli odpowiedź będzie opóźniona bardziej, niż o 2 sekundy,
Komunikat autonomiczny - zazwyczaj alarm lub zdarzenie, przesyłane jako wiadomość asynchroniczna przez element sieci.

[edytuj] Struktura komunikatu TL1

Komunikaty TL1 stosują ścisłą strukturę, z którą wszystkie muszą być zgodne, jednak zestaw komend jest rozszerzalny, czyli istnieje możliwość dodawania nowych komend przez producentów.

Oto niektóre ze składników komunikatów:

Target identifier (TID) - idenyfikator celu i Source identifier (SID) - identyfikator źródła; TID/SID to jednoznaczne nazwy każdego z elementów sieciowych. TID oznacza element sieciowy, do którego ma być przekazany komunikat, zaś SID oznacza źródło komunikatu autonomicznego.
Access identifier (AID) - idenyfikator dostępu oznacza jednostkę wewnątrz elementu sieciowego.
Correlation tag (CTAG) - tag korelacji i Autonomous correlation tag (ATAG) - autonomiczny tag korelacji; są numerami używanymi do korelowania komunikatów

[edytuj] Komunikat wejściowy TL1

Przykład:

ENT-USER-SECU:MyNE:sridev:10::password;

Struktura:

Komunikat wejściowy TL1
Kod komendy			Staging block				Payload block
Verb	parametr1	parametr2	TID	AID	CTAG	Blok ogólny	Blok danych
ENT	USER	SECU	MyNE	sridev	10		password

[edytuj] Komunikat wyjściowy TL1

Przykład:

MyNE 04-08-14 09:12:04

M 101 COMPLD

"UID=sridev:CID=CRAFT,UAP=1:"

;

Struktura:

Komunikat wyjściowy TL1
Nagłówek odpowiedzi			Id odpowiedzi			Blok odpowiedzi	Terminatory
SID	Data	Czas	M	CTAG	Completion code
MyNE	04-08-14	09:12:04	M	101	COMPLD	"UID=sridev:CID=CRAFT,UAP=1:"	;

[edytuj] Potwierdzenie TL1

Przykład:

OK 101

Struktura:

Potwierdzenie TL1
Kod Potwierdzenia	CTAG	Terminator
OK	101	>

[edytuj] Komunikat autonomiczny TL1

Przykład:

MyNE 04-08-14 09:12:04

A 1 REPT EVT SESSION

"root:NO,"

;

Struktura:

Komunikat autonomiczny TL1
Nagłówek Auto			ID Auto			Blok Auto	Terminatory
SID	Data	Czas	Kod Alarmu	ATAG	Verb
MyNE	04-08-14	09:12:04	A	101	REPT EVT SESSION