Wędrówka kontynentów

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

dryft płyt kontynentalnych

Wędrówka kontynentów, epejroforeza (od gr. ἤπειρος ēpeiros - "ląd, kontynent" oraz φόρησις phórēsis - "noszenie") – ruch kontynentów, powodujący zmianę ich położenia względem siebie nawzajem oraz względem biegunów Ziemi.

[edytuj] Historia powstania teorii

W XIX wieku, kiedy mapy stały się dokładniejsze, wielu uczonych zwróciło uwagę na fakt, że kontynenty "pasują" do siebie jak elementy układanki. Co więcej, na odpowiadających sobie wybrzeżach znaleziono te same formacje skalne, mimo że lądy te były oddalone od siebie o tysiące kilometrów. Do tego takie same skamieniałości znajdowano w miejscach zupełnie odmiennych i oddalonych, np. na Antarktydzie i w Indiach.

To skłoniło uczonych do spekulacji na temat "ewolucji" litosfery ziemskiej. Jedną z teorii wysunął w 1912 roku Alfred Wegener (tzw. teoria Wegenera), nie zyskała ona jednak więlu zwolenników, być może dlatego, że nie wyjaśniała, w jaki sposób kontynenty mogą się przemieszczać. W latach 30. XX wieku hipoteza Wegenera została zarzucona, a na początku lat 60. wykrystalizowała się nowa teoria tektoniki płyt, w znacznym stopniu oparta o wywody Wegenera, ale wyjaśniająca mechanizm wędrówki kontynentów. Obecnie coraz więcej zwolenników zyskuje alternatywna do tektoniki płyt, teoria ekspandującej Ziemi, według której zmiana położenia kontynentów nie jest wynikiem ich przemieszczania, ale powiększania się Ziemi.

Na tym diagramie Wegener przedstawił swoją teorię wędrówki kontynentów

[edytuj] Etapy wędrówki

Na podstawie teorii tektoniki płyt można dziś z dużym prawdopodobieństwem zamodelować zmiany, jakim ulegała skorupa ziemska w ciągu ostatnich 300 mln lat. Według teorii tektoniki płyt wędrówka (dryf) kontynentów odbywa się już od co najmniej 2,5 mld lat. Mogą o tym świadczyć najstarsze, pofałdowane skały w Kanadzie, oceniane przez geologów na co najmniej 2 mld lat. Oto zasadnicze etapy wędrówki kontynentów w okresie od 1100 mln lat temu do dziś:

Pangea

1100 mln lat temu - formuje się superkontynent Rodinia.
750 mln lat temu - Rodinia rozpada się na trzy części - Laurentię, Kongo i Gondwanę.
600 mln lat temu - fragmenty Rodinii na krótko ponownie się stykają, tworząc nowy superkontynent - Pannotię.
550 mln lat temu - Pannotia zaczyna się rozpadać.
250 mln lat temu - na Ziemi występuje jeden wielki kontynent (superkontynent) Pangea . Powstał najprawdopodobniej z trzech mniejszych kontynentów. Jest on otoczony olbrzymim oceanem Panthalasa i mniejszym oceanem Tetydy.
180 mln lat temu - superkontynent Pangea zaczyna pękać na dwie części, które oddalają się od siebie tworząc: Laurazję na półkuli północnej i Gondwanę na półkuli południowej.
135 mln lat temu - początek rozpadu Laurazji i Gondwany - pojawiają się zarysy dzisiejszych kontynentów:
- Laurazja daje początek Ameryce Północnej i Eurazji
- Gondwana rozpada się na: Amerykę Południową, Afrykę, Antarktydę, Australię i Indie.
100 mln lat temu - Indie odrywają się od Afryki i dryfują w stronę Azji.

Jest prawdopodobne, że w liczącej 4.5 mld lat historii Ziemi było więcej superkontynentów, jeszcze przed uformowaniem Rodinii. Brak jednak wystarczających danych na określenie ich liczby, rozmiarów, położenia i czasu powstania.