Włochatka
Z Wikipedii
Włochatka | |
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Podgromada | Neornithes |
Nadrząd | neognatyczne |
Rząd | sowy |
Rodzina | puszczykowate |
Gatunek | włochatka |
Nazwa systematyczna | |
Aegolius funereus | |
(Linnaeus, 1758) |
Włochatka (sowa włochata) (Aegolius funereus) - średni ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych, zamieszkujący północnoeuropejską tajgę oraz górskie bory świerkowe. W Polsce występuje w górach i na północy kraju, nielicznie również w rozległych borach pasa nizin i pojezierzy.
- Cechy gatunku
- Brak różnic w upierzeniu pomiędzy płciami, lecz samice większe od samców. Kolista szlara jest jasnoszara, ciemniejsza w pobliżu oczu. Grzbiet oraz głowa brązowe, z brudnobiałymi, perłowatymi plamkami, które są większe na grzbiecie. Spód ciała biały z nieregularnymi rzędami brązowych, podłużnych plam. Nogi obficie opierzone.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 25 cm
rozpiętość skrzydeł 55-56 cm
waga ok. 90-200 g - Biotop
- Tajga i inne bory.
- Gniazdo
- W opuszczonej dziupli dzięcioła czarnego lub rzadziej w budkach lęgowych.
- Jaja
- Jeden lęg w roku, w marcu - maju samica składa 4 do 6 jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 26 do 28 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 30 dniach.
- Pożywienie
- Gryzonie, drobne ptaki i owady.
- Ochrona
- Gatunek objęty ochroną.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.