Walerian Łukasiński
Z Wikipedii
Major Walerian Łukasiński (ur. 15 kwietnia 1786 w Warszawie - zm. 27 lutego 1868 w Szlisselburgu) - polski działacz niepodległościowy, major 4 Pułku Piechoty liniowej (Czwartaków), twórca Wolnomularstwa Narodowego (Masoneria) i Towarzystwa Patriotycznego. W latach 1807-1815 w wojsku Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. Uczestnik kampanii 1807, 1809 i 1813. Został aresztowany w 1822 i skazany 14 czerwca 1824 na 7 lat ciężkiego więzienia. Za próbę wzniecenia buntu w więzieniu (twierdzy) w Zamościu wyrok został mu przedłużony do 14 lat. W czasie powstania listopadowego wywieziony przez wycofujące się wojska rosyjskie do twierdzy Szlisselburskiej, gdzie spędził resztę życia, więziony mimo upływu wyroku. Umarł w więzieniu po 44 latach. Kilka lat przed śmiercią, w latach 60-tych, otrzymał pozwolenie na spacery po więziennym dziedzińcu, a także na dostęp do wiadomości i spisanie pamiętnika.
Zwany żelaznym majorem, jest jednym z symboli męczeństwa tamtych czasów. Hołd oddał mu m.in. Stanisław Wyspiański czyniąc go jednym z bohaterów swojej Nocy Listopadowej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Życiorys1, Życiorys2
- WALERIAN ŁUKASIŃSKI - WIĘZIEŃ CARA
- "Pamiętnik" do pobrania (pdf)
- W dziesięciolecie obudzenia L.'. "Walerian Łukasiński" pamięci Patrona Deska lożowa wygłoszona na uroczystym posiedzeniu Loży nr 2 "Walerian Łukasiński" na Wsch.'. Warszawy w dniu 24 listopada 6001 roku.
- Proces Waleriana Łukasińskiego
